Jeśli już koniecznie ma być troche trawy, to radziłbym "okroić" ją o
parometrowe psy (najleiej nieregularnych kształtów) pod ogrodzeniem. Można to
zrobiś np za pomocą wbijanych w ziemię bardzo niskich płotków. Uzyskana
powierzchnie można np wysypać korą i obsadzić (zgodnie z regułą: niskie z
przodu, wysokie pod płotem) roślinami. Z niskich mogą to być różne cieniolubne
kwitnące byliny jako okrywowe. Jałowców płożących nie sadź bo wymagają pełnego
słońca. Potem można wsadzić parę cieniolubnych i krzewów jak hortensje, azalie
lub zimozielonych rododendronów. Oraz małe iglaki - cyprysiki - te znoszą cień.
Proponuje małe ch. pisifera (cyprysik groszkowy) np. Bouleward lub Fifera nana,
czy plumosa nana (wybieraj rosliny o igłach ciemnozielonych lub niebieskich bo
te złociste wymagają słońca), oprócz tego ch. obusta (cyprysik tepołuskowy) np.
Nana Gracilis. Na tło (ala żywopłot, zasłaniajacy parkan) dobrze nadadzą się
wyższe cyprysiki lawsona jak np. Alumii, Czy inne średnio szybko rosnące o
ciemnych łuskach. Proponuję też choinę kanadyjską. Doskonale znosi cień, wolno
rosnie i jest bardzo efektownie "płaczaca". Pomiędzy to wszystki warto jest
nasadzic troche bluszczu, który szybko wytworzy wieczniezielony kobierzec.

Garaż możesz zasłonić pnączem, jeżeli graniczy bezpośrednio z Twoim ogródkiem,
lub jeżeli oddzielająca siatka jest dostatecznie wysoka. No chyba, że chcesz
wybudować rusztowanie podtrzymujące wysokie pnącze. W innym przypadku można
posadzić przy ogrodzeniu jakiś wysoko rosnący krzew. U mnie od północy nieźle
rośnie złotlin (kerria), który teoretycznie powinien mieć miejsce słoneczne i
dorastać do dwóch metrów. Okazuje się, że od północy chce rośnąć wyżej i muszę
go przycinać. Kwitnie nieźle, może słabiej, niż w miejscach słonecznych, ale
i tak ładnie. A liście wyglądają nawet lepiej. Rozrasta się przez odrośla
korzeniowe, czyli z jednego krzaka można szybko zrobić wysoki, gęsty żywopłot.
Krzewem dobrze znoszącym cień jest na pewno leszczyna, co widać w lasach. No i
trzmielina zwyczajna, która również dość wysoko rośnie (uwaga, bo istnieją
karłowe odmiany, a te nie są tu przydatne).
Co do kwiatów, to polecam raczej byliny, niż rośliny jednoroczne. Można kupić
gotowe sadzonki i nie zawracać sobie głowy sianiem. Jeżeli interesuje Cię to,
mogę podać sprawdzony zestaw cieniolubnych niewybrednych bylin. Zarówno
wysokich, jak i niskich (w tym okrywowych). Na razie się chyba za bardzo
rozgadałam.

Roślin jest masa. Skalne też, ale najlepiej je wybrać z katalogu, a może samo
hasło "rośliny cieniolubne" w wyszukiwarce da Ci odpowiedz. Ja lubię hederę,
zarówno jako pnącze jak i roślinę okrywowa. Pekinie tez wygląda tawulec
podgięty. No i cisy, które można formować w co się tylko chce, niestety rosną
trochę wolno.

Miejsce pod wierzbą
Witam
Rośnie u mnie wierzba purpurowa(Salix purpurea), po poprzednich właścicielach
ma chyba z 20lat.Jest to niewielkie ok.4 metrowe drzewko( korona też była
cięta) na dole ma obcięte starsze gałęzie i wygląda jak parasol na trzech
grubszych konarach.
I tu jest problem, bo te konary są zżarte od jakiegoś kornika, wierzba
częściowo obumarła.Pod wierzbą mam rośliny cieniolubne, barwinek, hosty,
prymule i wiosenne cebulowe.Wierzba przysłania południowe słońce, a teraz
gdyby trzeba ją będzie wyciąć wszystko spali mi się na wiór.
Poradźcie co zrobić, czy jak ją ściąć, to odbije szybko od korzenia, czy
posadzić coś innego? I pytanie co posadzić, by w miarę szybko urosło i nie
robiło głębokiego cienia w lecie?
Wierzba ma malutkie listki i cień nie jest głęboki i nie musiałam tam grabić
liści, bo wszystko zginęło w tych okrywowych roślinach, a cebulkowe czuły się
tam świetnie.Ma ktoś jakiś pomysł?
Pozdrawiam serdecznie

Cieniolubne byliny - propozycje
NAZWA POLSKA: Barwinek pospolity
NAZWA ŁACIŃSKA: Vinca minor Atropurpurea
OPIS:Niski, zimozielony, płożący się krzew dorastający do 0,3 m wys. i ok. 0,5
m szer., o liściach skórzastych, ciemnozielonych, szeroko lancetowatych, do 5
cm długich. Kwiaty fioletowo purpurowe z jasnoróżowym środkiem ukazujące się od
maja do września. Dobrze rośnie na glebach żyznych, dostatecznie wilgotnych,
stanowiskach półsłonecznych i cienistych. Doskonała roślina okrywowa stosowana
w parkach, ogrodach, pod drzewami.

NAZWA POLSKA: Bergenia sercolistna
NAZWA ŁACIŃSKA: Bergenia cordifolia
OPIS:Bardzo oryginalna roślina,wytwarza grube, płożące się kłącza. Liście duże,
skórzaste i błyszczące, zimozielone- zimą przybierają ognisto purpurowe barwy i
wiosną ponownie zielenieją. Kwitnie od kwietnia do czerwca różowymi kwiatami
wyniesionymi ponad liście. Jest to roślina długowieczna. Toleruje każdą glebę i
znosi suszę. Dobrze rośnie w słońcu jak i w cienu. Wspaniała roślina okrywowa,
także jako pojedynczy okaz na skalniaki.


NAZWA POLSKA: Houstonia błękitna
NAZWA ŁACIŃSKA: Houstonia caerulea
OPIS:Dorastająca do 10 cm wysokości, tworząca dywanik małych jasnozielonych,
lśniących listków bylina.Od maja do czerwca i potem powtórnie jesienią obsypuje
się gwiazdkowatymi niebieskimi kwiatami na delikatnych łodyżkach. Najlepiej
rośnie na stanowiskach cienistych i półcienistych, w chłodnej i wilgotnej
glebie. Idealna roślina na zacieniony skalniak.

NAZWA POLSKA: Konwalia majowa
NAZWA ŁACIŃSKA: Convalaria majalis
OPIS:Roślina tworzy intensywnie rozrastające się podziemne kłącza. Tworzy
ozdobne kobierce z liści. Stosujemy do pokrywania dużych powierzchni. Wiosną
pięknie pachną. Nie ma specjalnych wymagań glebowych.

NAZWA POLSKA: Liliowiec ogrodowy
NAZWA ŁACIŃSKA: Hemerocalis ' x hybryda'
OPIS:Bylina ta ma korzenie o długości 60-80 cm. Kwiaty są koloru pomarańczowo-
brązowego. Okres kwitnienia: czerwiec-lipiec Wymagania: gleba wilgotna, miejsce
słoneczne lub półcieniste.Roślina bardzo dobrze prezentuje się w grupach
ogrodowych.

NAZWA POLSKA: Serduszka okazała
NAZWA ŁACIŃSKA: Dicentra spectabilis
OPIS:Osiąga wysokość około 80 cm. Tworzy lekko zaokrąglone kępy. Jej niebiesko -
zielone liście zanikają zaraz po przekwitnięciu, dlatego też w sąsiedztwie
serduszki należy umieścić rośliny, które w miarę rozwoju zasłonią pozostawione
przez nią puste miejsce. Z tego samego powodu byliny tej nie sadzimy w grupie,
lecz w różnych miejscach rabaty. Pojawiające się od maja do czerwca dwubarwne,
różowo-białe kwiaty serduszki okazałej, zebrane są w długie zwisające grona i
swym kształtem przypominają serce, z którego wypływa łza. Dicentra spectalibis
z pewnością znajdzie swoje miejsce na rabacie oraz do obsadzania obrzeży drzew
i krzewów. Najlepiej czuje się na glebach niezbyt ciężkich, próchnicznych,
przeciętnie wilgotnych. Lubi stanowiska lekko ocienione. Posadzona na
stanowiskach słonecznych musi być osłonięta przed późnymi przymrozkami, gdyż
bylina ta stosunkowo szybko rozpoczyna okres wegetacyjny.

Pozdrawiam
Przemo
gg:7721862

Witam na forum Gazety!
Niestety na poważniejsze epistoły musicie nieco poczekać. Przepraszam was za
to, ale napisanie kilku stron o roślinach wymaga, co najmniej półgodzinnego
klepania po klawiaturze. Są tematy, na które pisze mi się łatwo, a są takie jak
rośliny do cienia w lesie iglastym, który wymaga większego skupienia i bardzo
dokładnego wyrażania myśli na piśmie. Las iglasty to specyficzne środowisko w
którym odczyn gleby jest zwykle kwaśny, a warunki świetlne mogą być różne,
zależnie od wielkości i gatunku drzew. Wysokie i rzadko rosnące drzewa nie
rzucają głębokiego cienia, ale przez cały sezon panuje pod nimi lekki mrok.
Natomiast pod niskimi i gęstymi zacienienie jest tak silne, że nie urośnie tam
żadna roślina. Drzewa iglaste dają na dodatek cień przez cały rok. Ponadto
opadające z nich igły tworzą grubą warstwę kwaśnej zbitej ściółki, która jest
trudna do pokonania przez młode rośliny. Aby cos urosło w gęstych drzewach
iglastych czasami wystarczy podkrzesanie dolnych gałęzi, by poprawić warunki
świetlne.
Na dodatek i to jest naprawdę problem numer jeden, pod drzewami iglastymi jest
bardzo sucho, ponieważ ich gęste korony zatrzymują krople deszczu. Generalnie
rośliny cieniolubne potrzebują siedliska żyznego i wilgotnego, oraz żyznej
gleby. Przyczyną tego ze szybko zamierają pod drzewami oprócz braku wilgoci
jest jałowa i piaszczysta gleba, nie zatrzymująca wody. Suchą, piaszczystą
glebę, trzeba przekopać i wzbogacić kompostem lub odkwaszonym torfem. Najlepiej
jednak byłoby po prostu nawieźć kilkunastocentymetrową warstwą żyznej ziemi.
Niestety nie ma się co łudzić że w takich warunkach dochowamy się pięknego
angielskiego trawnika, gdyż trawa lubi to czego zwykle pod drzewami iglastymi
nie ma W takich warunkach zamiast trawy możemy posadzić wiele pięknych bylin i
krzewów które będą znacznie bardziej dekoracyjne niż trawa, a po wielu z nich
jak np. runiance można chodzić jak po trawie.
W starym wysokopiennym lesie można wzbogacać drzewostan o nowe gatunki i
odmiany drzew i krzewów iglastych, które będą wyglądać ładnie zwłaszcza na tle
starych sosen. Do warstwy runa dosadzamy byliny i krzewinki, na przykład
wrzosy, wrzośce i żarnowce. Wszystkie rośliny należy sadzić tak, aby tworzyły
pietra nie zasłaniając się nawzajem. Ponadto na tle wyższych posadźmy niższe o
kontrastowym ulistnieniu, co da nam wyraźniejszy efekt kolorystyczny, nawet
wówczas, gdy roślin będzie niewiele. Pośród pni sosen posadzić możemy bzy
koralowe. A na ich tle łan parzydeł leśnych i naparstnic purpurowych. Całość
możemy urozmaicić kępami kokoryczki wielokwiatowej i narecznicy samczej.
Najniższe piętro rabaty zwykle obsadzamy funkiami, kosmatką olbrzymią,
runianką japońską i bodziszekiem wielkokorzeniowym.
Pojedynczo lub w niewielkich kępach możemy posadzić na całym terenie kwitnące
wiosną rośliny bulwiaste i cebulowe: szachownicę kostkowatą, śnieżycę,
cebulicę syberyjską, ranniki, kokorycz pustą, krokusy oraz lilie tygrysią. W
takim ogrodowym lesie można również posadzić następujące gatunki roślin
okrywowych; barwinek pospolity jak i barwinek większy który jest niewielkim
zimozielonym półkrzewem - na zimę trzeba go lekko okryć; jasnotę plamistą,
efektownie wyglądającą w cieniu ze względu na srebrzystobiałe ulistnienie,
konwalijkę dwulistną, która ma małe wymagania i dobrze rośnie w lesie iglastym;
kosmatkę olbrzymią podobną do trawy bylinę o błyszczących, zimozielonych
liściach, która szybko pokrywa duże powierzchnie, ale wymaga dużo próchnicy;
narecznicę krótkoościstą piękną rodzimą paproć, wytrzymałą na niedostatek wody;
poziomkówkę indyjską przypominającą poziomkę leśną, na glebach lekkich szybko
się rozrasta i jest dobrą rośliną okrywową; skalnice klinolistną mającą drobne,
skórzaste ulistnienie, która w porównaniu do innych skalnic lepiej znosi suszę;
oraz żywokost wielkokwiatowy który jest silną i bujną rośliną okrywową. Znosi
suszę, ale wymaga żyznej i przepuszczalnej gleby.
Teraz kolej na żywopłoty. W cieniu drzew iglastych będą rosły nieliczne
gatunki i to niestety nie najlepiej. Przyczyny patrz powyżej. Najlepiej cisy –
pośredni i pospolity. Można tez posadzić modrzewie i wiązy. w takich dobrze
rośnie tez warunkach grab i ligustr. Wymienione wyżej rośliny można ciąć i
formować. Poniżej kilka gatunków na żywopłoty niestrzyżone. Do najładniejszych
należy hortrensja krzewiasta, jaśminowce, żylistki i kaliny.
Powodzenia,
Jerzy Woźniak