1. Budowa układu krwionośnego
2. Funkcje krwinek - białych, czerwonych i płytek krwi
3. Skład i rola osocza krwi
4. Co to jest oksyhemoglobina
5. Miejsce powstawania krwinek czerwonych, białych i płytek krwi
6. Zwalczanie bakterii przez białe ciałka krwi
7. Proces krzepnięcia krwi
8. Co to jest odporność, surowica odpornościowa, szczepionka
9. Bariery obronne ustroju
10. Odporność nabyta
11. Przyczyny i objawy białaczki, hemofilii i anemii
12. Jakie znasz grupy krwi?
13. Co to jest czynnik Rh?
14. Porównanie budowy i funkcji tętnic, żył i naczyń włosowatych
15. Budowa serca, rola zastawek w sercu i żyłach
16. Przyczyny tworzenia się żylaków
17. Krążenie krwi w małym i dużym obiegu.
18. Rola małego i dużego obiegu krwi.
19. Na czym polega krążenie wrotne
20. Fazy pracy serca
21. Co to jest tętno; jaka jest jego wartość u osób dorosłych w spoczynku
22. Jaka jest wartość ciśnienia krwi u osób dorosłych w spoczynku
23. Jakie wartości ciśnienia krwi świadczą o chorobie nadciśnieniowej
24. Przyczyny chorób układu krążenia
25. Sposoby zapobiegania chorobom układu krążenia
26. Co to jest krwotok
27. Rodzaje krwotoków
28. Pierwsza pomoc przy krwotokach
29. Budowa i rola układu limfatycznego
30. Skład i rola limfy
31. Funkcje węzłów chłonnych
32. Co to znaczy, że układ limfatyczny jest układem otwartym?

krążenie wrotne oboczne, anomalia rozwojowa, w której krew omija wątrobę, choroba kończąca się śmiercią.

Rola wątroby
Wątroba psa jest, tak samo jak u ludzi, centralnym organem przemiany materii. Jej zadania to oczyszczenie i wydzielanie własnej i obcej materii, udział w reakcjach ochronnych i obronnych organizmu, produkcja czynników krzepliwości i oczywiście przetwarzanie i magazynowanie substancji odżywczych (tłuszczów i białek prostych): krew z substancjami odżywczymi z żołądka/jelit i uboga w tlen, jest prowadzona żyłami przez prawą komorę serca do wątroby. Tam krew jest oczyszczana z wszelkich substancji: produktów przemiany materii, trujących bakterii, leków.


Krążenie wrotnege obocznege
Nagromadzony w czasie procesu przemiany materii amoniak zostaje przetworzony w mocznik, liczne enzymy i czynniki krzepliwości są produkowane. W przypadku choroby krążenia wrotnego obocznego, wątrobie brakuje ważnych czynników wzrostu, pozostaje ona nierozwinięta. W związku z tym, że przed urodzeniem się szczeniaka, zaopatrzenie w substancje odżywcze odbywa się poprzez łożysko, wątroba zostaje „kurczowo spięta” poprzez naczynia krwionośne, tzn. krew płynąca żyłami z żołądka/jelit omija wątrobę.

To dodatkowe naczynie krwionośne zostaje po urodzeniu się szczeniaka szybko automatycznie zamknięte. Jeśli się to nie stanie, duże ilości skrzepniętych krwinek z substancjami odżywczymi i toksynami, zostaną bezpośrednio poprowadzone do organizmu. Skutki tego są zależne od rozmiaru okrążenia. Można wyróżnić dwa typy krążenia wrotnego obocznego:

* takie, które przebiega wewnątrz wątroby (wewnątrzwątrobowe),
* inne, które przebiega poza wątrobą (pozawątrobowe).

Wymiar widocznych zaburzeń zależy w stopniu decydującym od tego, ile krwi nie zostanie poprowadzone poprzez wątrobę, a popłynie obok. Dlatego też nie muszą zawsze wystąpić wszystkie symptomy choroby.


Symptomy
Rozróżniane są następujące zespoły symptomów choroby:

* obszar żołądka/jelit: wymioty, biegunka, anoreksja,
* obszar systemu nerwowego: depresja, drgawki, śpiączka, apatia, choroba wieńcowa, zaburzenia wzroku,
* nietypowe symptomy: utrata wagi, ślinotok, utrata apetytu, przedłużone działanie leków (np. narkotyków).

Chore szczenięta w początkowym etapie rozwoju pozostają daleko w tyle za swoim zdrowym rodzeństwem. Te objawy polegają przede wszystkim na tym, że mocno toksyczny amoniak nie jest przetwarzany i magazynuje się w organizmie (mechanizm działania jest taki sam jak w przypadku alkoholików, którzy zniszczyli swoją wątrobę).


Diagnoza
Chorobę można zdiagnozować poprzez:

* USG, RTG: wątroba jest pomniejszona,
* kamienie pęcherzowe,
* badanie krwi: poziom amoniaku i kwasu żółciowego jest podwyższony ( przed i po jedzeniu), mocznik jest zaniżony, tak samo albumina, często występuje anemia.

Chore zwierzęta nie mogą być dopuszczone do hodowli! W Niemczech, w przypadku choć jednego chorego na Lebershunt szczeniaka, wykluczony z hodowli jest cały miot oraz oboje rodzice.

FIZJOLOGIA UKŁADU KRĄŻENIA

1. Krążące płyny ustrojowe i ich znaczenie.
2. Zasady i cele krążenia krwi.
3.- 6. Budowa serca, mięśnia sercowego, właściwości mięśnia sercowego, rola fizjologiczna zastawek, układ bodźco-przewodzący serca (automatyzm).
7. Krążenie wieńcowe.
8. Specyfika metabolizmu mięśnia sercowego.
9. Cykl pracy serca (revolutio cordis).
10. Objętość wyrzutowa, minutowa, rezydualna.
11. Tony serca.
12. EKG.
13-15. Nerwowa, humoralna, jonowa regulacja akcji serca.
16-17. Odruchy przyspieszenia i zwolnienia akcji serca. (przykłady)
18. Krążenie obwodowe krwi.
19-21. Warunki przepływu krwi przez tętnicę, naczynia włosowate i żyły.
22. Szybkość przepływu krwi w łożysku krwionośnym.
23. Ciśnienie krwi w łożysku krwionośnym.
24. Rodzaje, budowa i lokalizacja naczyń włosowatych.
25. Zjawiska filtracji i resorpcji w naczyniach włosowatych.
26. Mechanizmy transportu przez naczynia włosowate.
27. Regulacja przepływu krwi przez naczynia włosowate.
28-30. Specyfika krążenia: płucnego, mózgowego, wątrobowego.
31-37. Specyfika krążeń lokalnych (sieci dziwne): kłębka nerkowego, żyły wrotnej w wątrobie,
przysadkowego układu wrotnego, naczyń powrózka nasiennego, obszaru naczyń krezki
jajnika, naczyń podstawy mózgu.
38. Regulacja krążenia obwodowego.
39. Regulacja odruchowa – odruch (łuk odruchowy) przemieszczenia krwi.
40. Wpływ CUN na regulację krążenia (integracja).
41. Krążenie chłonki (znaczenie).


FIZJOLOGIA ODDYCHANIA

1. Budowa pęcherzyka płucnego.
2. Oddychanie: zewnętrzne, wewnętrzne, komórkowe.
3. Mechanizm wdechu i wydechu.
4. Oddychanie płucne u ptaków.
5. Wymiana gazów w płucach.
6. Wymiana gazów w tkankach.
7. Pojemność oddechowa płuc.
8. Regulacja oddychanie (ośrodki, receptory) (łuk odruchowy).
9. Odruchy oddechowe z chemioreceptorów (rys.).
10. Obronne odruchy oddechowe (znaczenie).

FIZJOLOGIA KRWI

1. Rola i skład krwi.
2. Wyjaśni pojęcia: hematologia, hemopoeza, erytropeza, leukopoeza.
3. Szpik, zapora szpikowa.
4. – 8. Proces: erytro-, granulo-, limfo-, megakario-, mono-poezy
9. – 11. Rola krwinek: czerwonych, białych, płytek krwi.
12. Erytropoetyna.
13. Podział i rola fizjologiczna granulocytów.
14. Podział i rola fizjologiczna limfocytów
15. Procesy krwiogubne i ich znaczenie.
16. Budowa i funkcje hemoglobiny (Hb).
17. Po łączenia Hb i ich znaczenie.
18. Osocze krwi – rola fizjologiczna.
19. Bufory krwi – a homeostaza.
20. Mechanizm krzepnięcia krwi.
21. Grupy krwi u ludzi i zwierząt, Rh
22. Podstawowe mechanizmy obronne.
23. Podział odporności.
24. – 25. Odporność komórkowa: nieswoista, swoista.
26.– 27. Odporność pozakomórkowa: nieswoista, humoralna (swoista).
28. Rola białek osocza.
29. – 30. Fagocytoza, - Immunofagocytoza.
31. Funkcje limfocytów T w odporności immunologicznej.
32. Rola limfocytów B.
33. Co to są limfokiny i ich znaczenie.
34. Rola IL-1.

To było kiedyś na stronie cmuja (tam kilka -acz mało- rzeczy się nie zgadza niestety> zostało zmodyfikowane) nie mam pod ręką tej rozpiski aby aktualizować.
tak na oko wykład nr 1 i 3 na pewno nie.
Porfirie, hemochromatozy. ?
Zespoły nefrytyczne i nefrotyczne, Barttera, Gitelmana i Liddle’a. -niby nie, ale na wykładzie były te zespoły....


no ale może się też przyda:


Program zajęć:
Wykłady
1. Rola patofizjologii w naukach lekarskich. Patofizjologia procesu starzenia się.
2. Molekularne aspekty procesu zapalnego i systemy przeciwzapalne.
3. Zakażenia: wirusowe, bakteryjne, pasożytnicze i grzybicze.
4. Aspekty genetyczne chorób.
5. Patomechamizmy arytmii. Kardiomiopatie.
6. Patofizjologia nadciśnienia tętniczego.
7. Patomechanizmy niewydolności serca i krążenia.
8. Choroby restrykcyjne płuc. Patomechanizmy niewydolności oddechowej.
9. Przewlekłe choroby obturacyjne dróg oddechowych.
10. Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego.
11.Niewydolność wątroby i nadciśnienie wrotne.
12.Symptomatologia chorób nerek.
13.Patofizjologia tarczycy.
14.Cukrzyca i jej powikłania.
15.Ostre zaburzenia czynności mózgu.

Ćwiczenia
1. Integracyjne funkcje organizmu: homeostaza, stres, choroba. Zaburzenia termoregulacji, choroba oparzeniowa, patofizjologia gorączki.
2. Mediatory procesu zapalnego. MOF, SIRS.
3. Obrzęki: nerkowe, krążeniowe, wątrobowe.
4. Patofizjologia hiperlipidemii i otyłości.
5. Miażdżyca. Zaburzenia krążenia obwodowego.
6. Choroba niedokrwienna serca: dusznica bolesna stabilna i niestabilna, dusznica, Prinzmetala, zawał mięśnia sercowego. Zjawiska ogłuszenia, zamrożenia i hartowania.
7. Zapalenie wsierdzia i osierdzia. Choroba reumatyczna serca. Wady serca nabyte i wrodzone. Wady serca warunkowo-sinicze. Hemodynamika wad serca.
8. Obrzęk płuc. Nadciśnienie płucne. Zatorowość płucna. Serce płucne.
9. Patofizjologia choroby wrzodowej. Zapalenie żołądka i jelit. Krwawienia z przewodu pokarmowego.
10. Zespoły upośledzonego wchłaniania. Patomechanizmy biegunek, zaparcia i niedrożności.
11. Patofizjologia chorób wątroby i dróg żółciowych. Ostre i przewlekłe zapalenie trzustki.
12. Zespoły nefrytyczne i nefrotyczne, Barttera, Gitelmana i Liddle’a. Ostra i przewlekła niewydolność nerek.
13. Patofizjologia układu czerwonokrwinkowego: niedokrwistości, nadkrwistości.
14. Patofizjologia układu białokrwinkowego: zespoły mieoproliferacyjne i mielodysplastyczne. Skazy krwotoczne: naczyniowe, płytkowe, osoczowe. Porfirie, hemochromatozy.
15. Patofizjologia podwzgórza, przysadki i nadnerczy.
16. Patofizjologia przytarczyc. Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej. Osteoporoza. Krzywica. Osteomalacja.
17. Zmienność częstości zatokowego rytmu serca (Heart rate variability – HRV) całodobowa, krótkoczasowa i w odpowiedzi na stymulację. Znaczenie HRV w kardiologii. Hiperglikemia – ćwiczenia z HRV.
18. Typy reakcji alergicznych. Choroby alergiczne i autoimmunizacyjne. Choroby tkanki łącznej.
19. Patofizjologia układu nerwowego: choroba Parkinsona, parkinsonizm, padaczka, demencja, choroby demielinizacyjne. Choroby naczyniowe mózgu: udar niedokrwienny, krwotoczny.
20. Patogeneza neuropatii układu autonomicznego, niewydolności układu autonomicznego. Testy układu autonomicznego: Próba Valsalvy, test głębokiego oddychania, próba pionizacji, izometryczny skurcz mięśni dłoni.

Sposób dostawania się ksenobiotyków do organizmu zależy przede wszystkim od warunków, w jakich człowiek styka się z daną substancją, oraz od jej skupienia. Najłatwiej wchłaniane przez układ oddechowy są ksenobiotyki, które są w stanie gazowym w postaci aerozoli.

Przewód pokarmowy można podzielić na 3 podstawowe odcinki, zachodzą procesy wchłaniania: jama ustna z przełykiem, żołądek i jelita. W poszczególnych odcinkach przewodu pokarmowego procesy wchłaniania zachodzą z różną szybkością i wydajnością. Śluzówka jamy jest przepuszczalna. Wynika z tego fakt, iż wchłonięty tą drogą związek omijając krążenie wątrobowe, może pozostać dłużej w czynnej postaci.W jamie ustnej wchłaniają się z reguły nieliczne ilości związków, ponieważ ma z nią krótki kontakt Bakterie, enzymy trawienne a także kwasy żołądkowe mieszają się z pokarmem w żołądku. Każdy z tych związków może zmienić toksyczność wprowadzanego do organizmu. Wykazano, że istnieją spore różnice w toksyczności zależnie od tego, czy związek chemiczny został podany z pokarmem czy też wprowadzany do pustego żołądka.

Ze względu na to, że pH soku żołądkowego wynosi ok. 1 w żołądku wchłaniają się, poprzez dyfuzję substancje o charakterze słabych kwasów, a więc w niewielkim stopniu zdysocjowane w granicach od 3-10, oraz o charakterze. zasadowym niższym od 3. Przykładem substancji, która jest dobrze wchłaniana przez żołądek to alkohole.

Jelita są w układzie pokarmowym dobrze przystosowane do wchłaniania. W jelitach wchłanianie ksenobiotyków odbywa się za pomocą różnych mechanizmów. Największa rolę we wchłanianiu substancji niezjonizowanych odgrywa dyfuzja bierna. Ksenobiotyki rozpuszczalne w wodzie o m.cz. poniżej 200, wchłaniają się za pomocą dyfuzji przez pory. Poprzez endocytozę wchłaniają się substancje wielkocząsteczkowe. Rozpuszczalne w lipidach kwasy i zasady organiczne są absorbowane jedynie w formie niezjonizowanej w skutek dyfuzji pasywnej. Mówi nam o tym równanie Hendersona - Hasselbalcha.

Ważnym faktem dla działania ksenobiotyków jest to, że zanim trafią do krwioobiegu trafiają do wątroby, w której są one poddawane działaniu różnych czynników biochemicznych, zmniejszających lub zwiększających toksyczność substancji. Również wiele innych substancji wchłoniętych z jelit jest ponownie wprowadzana do przewodu pokarmowego z żółcią (krążenie wątrobowe -jelitowe).

W jelitach jak i w wątrobie mogą zachodzić procesy biotransformacji, lecz w dużo mniejszym stopniu. Jelita zawierają bogatą florę bakteryjną, która może brać także udział w reakcjach przemian ksenobiotyków.

W jelitach oprócz mechanizmów, które umożliwiają oddychanie mogą działać też mechanizmy, które ograniczają te procesy. Należą do nich: wydalanie do światła jelit substancji odpadowych, szybkie obumieranie i złuszczanie błony śluzowej jelit (czas życia komórek wynosi 2 - 3 dni), wysycenie białek przenośnikowych, co ogranicza szybkość transportu przez błony, a w przypadku wchłaniania metali - możliwość biosyntezy białek indukcyjnych wiążących je w stałe kompleksy, które trudno przenikają przez błony komórkowe.

Zmienna jest także procentowa zawartość ksenobiotyku zaabsorbowanego w komórkach układu żołądkowo - jelitowego, gdyż ksenobiotyk ten dotrze do układu krążenia, może ulec biotransformacji; w bilansie uwzględnia się jednak związek podstawowy, który wniknął do organizmu przed wystąpieniem jakichkolwiek przemian. Mogą one wnikać do układu krążenia albo przez system limfatyczny, który wprowadzi je bezpośrednio do układu krwionośnego, albo mogą zostać wprowadzone do wątroby przez żyłę wrotną. Jaka część doustnie przyjętego związku chem. dociera do układu krążenia organizmu.