Cos mi świta że motyw Ikara był u Rożewicza a wiersz nazywał sie o ile się nie mylę : "Prawa i obowiązki"

Ale mature pisałam 100 lat temu więc reki sobie nie dam uciąć

i jeszcze ”Dedal i Ikar” - Zbigniewa Herberta - goraco polecam bardzo lubie ten wiersz (nie wiem jak mogłam o nim zapomnieć )

Pozdr

Dawniej kiedy nie wiem
dawniej myślałem że mam prawo obowiązek
krzyczeć na oracza
patrz patrz słuchaj pniu
Ikar spada
Ikar tonie syn marzenia
porzuć pług
porzuć ziemię
otwórz oczy
tam Ikar
tonie
albo ten pastuch
tyłem odwrócony do dramatu
skrzydeł słońca lotu
upadku

mówiłem ślepcy
(...)

Tadeusz Różewicz "Prawa i obowiązki"

Wiersz Różewicza 'Prawa i obowiązki' -> odnosi się bezpośrednio do obrazu "Upadek Ikara" Petera Breughla

Wiersz Ernesta Brylla - [wciąż o Ikarach głoszą...] -> desakralizacja mitu

muzyka - Ira - Ikar -> nawiązanie do mitu

Antyk jest jednym z ważnych – obok Biblii źródeł kultury europejskiej. Literatura już od niepamiętnych czasów czerpała z wątków mitycznych. Poeci i pisarze wprowadzali do swoich utworów postacie mitologiczne, aby mówić o prawdach uniwersalnych, ponadczasowych.
W renesansie będącym odrodzeniem antyku, bardzo wiele motywów mitologicznych wprowadzał do swej twórczości J. Kochanowski – typowy humanista, znający świetnie kulturę starożytną. Jego „Odprawa posłów greckich” jest oparta na micie o wojnie trojańskiej. Poeta wykorzystał tylko drobny epizod tego mitu – przybycie posłów greckich do Troi z żądaniem wydania Heleny, porwanej przez Parysa. Zrobił to po to, by przedstawić dramat racji i przekazać myśl, że dobro ojczyzny powinno być ważniejsze od własnych interesów.
W „Trenach” wprowadził motywy mitologiczne z kręgu śmierci i zaświatów (Persefona wyspy szczęśliwe – Elizjum), gdyż w trenach rozpamiętuje śmierć swojej córeczki.
W motywy mitologiczne obfitują też jego pieśni. Często pojawia się w nich motyw Fortuny, będącej symbolem zmienności, kapryśności losu.
W Oświeceniu I. Krasicki napisał „Monachomachię” – utwór będący parodią eposu rycerskiego. Ponieważ styl tego utworu – zgodnie z konwencja gatunku powinien być podniosły, autor wprowadza np. motyw Jędzy Niezgody, czyli greckiej bogini Eris. Wzmaga to jeszcze wydźwięk komiczny utworu.
Romantyzm – „Oda do młodości” A. Mickiewicza. Utwór, choć zapowiada poetykę i filozofię romantyzmu, to pisany zawiera jeszcze elementy klasyczne, stad więc nawiązanie do mitu o Hebe (bogini młodości), motyw Herkulesa, dla podkreślenia potęgi młodości.


WIERSZE WSPÓŁCZESNE.

Motyw Nike
Z. Herbert :”Nike, która się waha”. Wiersz mówi o tragizmie pokolenia Kolumbów, młodych chłopców, którzy musieli ginąć nie poznawszy smaku i wartości życia, byli często postawieni wobec cichej, samotnej śmierci. Dlatego Nike w tym wierszu się waha, przeżywa rozterkę, co kłóci się z mitologicznym wizerunkiem tej postaci – bogini zwycięstwa. Ukazując ja w ten sposób Herbert polemizuje z tradycją literacką, utrwaloną zwłaszcza przez romantyków, która mówiła o słodkiej śmierci dla ojczyzny.
L.Staff:”Nike z Samotraki. Nike to urocza kobieta, pełna wdzięku bogini miłości, która odnosi prywatne zwycięstwa. Motyw Nike został tu potraktowany w sposób żartobliwy.
M. Pawlikowska – Jasnorzewska :”Nike”. Nawiązanie do posągu Nike z Samotraki, by mówić o miłości, która nie zraża się przeciwnościami i odrzuceniem.

Motyw Ikara
St. Grochowiak:”Ikar”. Motyw Ikara został skontrastowany z obrazem zmęczonej kobiety, zanurzającej ręce nad balią. Porównanie to wykorzystał Grochowisk, by przedstawić swoja koncepcję sztuki. Ma ona być bliska człowiekowi, pokazywać sprawy zwyczajne, proste, nie odznaczające się estetyką.
E. Bryll:”Wciąż o Ikarach…” Jest to polemika z kultem bohaterstwa, wystąpienie w imie rozsądku i trzeźwości, czego symbolem jest Dedal. Jego minimalistyczna postawa była opłacalna – doleciał do celu w przeciwieństwie do Ikara. Wzlot Ikara nie ma sensu, to bezużyteczne spalanie energii.
T. Różewicz”:Prawa i obowiązki”. Podmiot liryczny mówi o stanowisku, jakie zajmował dawniej i jakie zajmuje dziś wobec upadku Ikara. Dawniej wierzył, że ma prawo i obowiązek budzenia sumień i otwierania oczu na dramat jednostki. Teraz natomiast na temat praw jednostki nic powiedzieć nie potrafi. Manifestuje tylko znajomość praw i obowiązków, jakie ciążą na każdym członku społeczeństwa :”oracz powinien orać ziemię”, „pasterz pilnować trzody”.

Na lekcjach języka polskiego w szkole podstawowej poznajemy wiele ciekawych utworów literackich. Mnie szczególnie zafascynowała lektura mitów, a zwłaszcza opowieść o Dedalu i Ikarze. I właśnie ten starożytny mit grecki stał się inspiracją mojej pracy.

Bohater utworu - Dedal był Ateńczykiem żyjącym na obczyźnie. Tam dał się poznać jako człowiek mądry i wszechstronnie wykształcony. Wynalazł mnóstwo pożytecznych rzeczy, na przykład świder, grundwaga. Był również bardzo rozważny. Wszystko co robił było przemyślane do końca. Nigdy nie działał na wyczucie i nie ryzykował.
Chociaż król Minos bardzo cenił Ateńczyka, ten jednak trapiony tęsknotą za ojczyzną, wymyślił niezwykły sposób ucieczki. Z piór ptasich, sklejonych woskiem, sporządził olbrzymie skrzydła dla siebie i syna.

Ikar, uniesiony zachwytem nad potęgą wynalazku, zapomniał o przestrogach ojca i wzbijał się coraz wyżej w przestworza. Pod wpływem słońca wosk stopniał i pióra zaczęły odpadać. Ikar runął na ziemię i zabił się na miejscu.

Ikar był więc przeciwieństwem swego ojca. Wykazał się w czasie trwania lotu lekkomyślnością i nieodpowiedzialnością. Ale też podjął ryzyko, by zobaczyć więcej i przeżyć coś nowego
Porównując moją postawę życiową z postawami obu tych bohaterów można stwierdzić, że jest ona bliższa Ikarowi.
Podobnie jak on jestem typem marzyciela-fantasty. Z zasady odrzucam konwencjonalny sposób myślenia. Nie akceptuję dogmatów. Aby coś przyjąć do wiadomości, muszę to zrozumieć i przekonać się, że to na pewno jest prawda. Z reguły nie przyjmuję "dobrych rad" i podobnie jak Ikar, zawsze muszę sprawdzić wszystko na własnej skórze.

Lubię zaryzykować i pójść na całość, aby zrobić coś nowego, niezwykłego. Nie zastanawiam się zbyt długo nad skutkami swoich działań.

Często zachowuję się jak Ikar w ostatnich chwilach życia. Decyduję się zrobić coś, czego robić nie powinienem (z myślą "a, może się uda"). Jednak, na szczęście, moje działania nie kończą się tak tragicznie, jak było to w przypadku Ikara.

W sprawach technicznych nie interesują mnie stereotypowe rozwiązania. Jeśli nad czymś pracuję, to staram się szukać nowatorskich rozwiązań. Ciągle przerabiam moje dzieła tak ,aby doprowadzić je do doskonałości. Już w najmłodszych latach, w czasie zabawy klockami Lego, tradycyjne pomysły konstruktorów nigdy mi się nie podobały. Zawsze coś w nich przerabiałem. Najczęściej wszystko psułem, ale czasami udawało mi się osiągnąć zamierzony cel. W nieco starszym wieku, w czasie zabawy ,,w policjantów i złodziei" na rowerach nie wystarczało mi udawanie syreny. Musiałem być lepszy, więc poszedłem na giełdę samochodową i z zaoszczędzonych pieniędzy kupiłem policyjnego "koguta". Przymocowałem go do bagażnika, podłączyłem do małego akumulatora od wiertarki i miałem najbardziej oryginalny rower w okolicy.

Również nie satysfakcjonowało mnie zainstalowanie do roweru zwykłego dzwonka. Aby zrobić coś wyjątkowego, znaleziony w garażu stary klakson od motocykla, podłączyłem do baterii i miałem prawdziwe urządzenie. Ale i to mnie nie zadowoliło. W końcu swój rower tak przemyślnie udoskonaliłem, że w momencie trąbienia od razu zapalały się światełka w pojeździe.

Podsumowując muszę stwierdzić, że przytoczone powyżej argumenty stanowią wystarczające świadectwo o tym, że bliższa jest mi postawa życiowa Ikara. Tak jak on jestem marzycielem i lubię wszystko sam sprawdzić i przeżyć. Moim zdaniem postawa, którą reprezentuję jest bardziej twórcza. Przecież większość wszystkich wynalazców i odkrywców miała niekonwencjonalny sposób myślenia.
Również artystów bardziej inspirują postacie niezwykłe, odróżniające się od otoczenia, takie jak Ikar. Przykładem tego mogą być takie utwory literackie jak ,,Ikar" - J. Iwaszkiewicza, ..Prawa i obowiązki" - T. Różewicza, a także wybitne dzieła sztuki jak słynny obraz .Breugl a ,,Upadek Ikara".