Witam. Mam pytanie...otoz slyszalem ze kolendra dziala tak samo jak coco belge. Czy to prawda?

kolendra siewna

# Roślina lecznicza

* Surowiec zielarski: z owoców kolendry (Fructus Coriandri) otrzymuje się w procesie destylacji olejek eteryczny (Oleum Coriandri), którego głównym składnikiem jest fitoncyd linalol.
* Główne właściwości: rozkurczowe; wiatropędne; pobudza wydzielanie soku żołądkowego; wzmaga łaknienie; rozpuszcza cholesterol.

zrodlo wikipedia

kolendra ma wplyw na przemiane materi ale dziala wolniej niz inne dodatki

Bardzo ciekawe opowiadanie. A Wywar Żywej Śmierci przypadkiem nie działał podobnie? Bardzo podoba mi się realistyczne przedstawienie Dumbledore'a, choć nie wydaje mi się, żeby Fortescue mógł sam pokonać trzech śmierciojadków. Ale cóż i tak mi się bardzo podobało
Wywar Żywej Śmierci - nazwa fikcyjnego eliksiru w serii książek o Harrym Potterze.

Głównymi składnikami są rzadkie zioła. Najczęściej dodawanym jest Piołun. Zawierający tujon, stymulujący układ nerwowy, często używany również jako środek łagodzący ból. Nadmierne, lub nieostrożne jej spożycie powoduje uszkodzenie mózgu, lub nawet śmierć. Drugim ważnym składnikiem, mieszanym z poprzednim jest roślina z rodzaju Asphodelus. Pochodząca z rodziny liliowatych, ze skupiskiem białych kwiatów u szczytu łodygi.

Nazwa substancji powstała od określenia działania wywaru. Po jej wypiciu konsument zapada w głęboką śpiączkę, która dla niedoświadczonych Czarodziejów może wydać się śmiercią danej osoby.
(wg wikipedii)

Nadmierna ilość; wątpię, że mały flakonik to duża ilość (no chyba, ze wg nich dużą ilością jest kilka kropelek ^^), w takim razie wywar żywej śmierci nie pasuje, choć pierwszy przyszedł mi na myśl. I chyba dobrze zrobiłam, że sprawdziłam wcześniej, jak działa ^^' Bezpieszniej pozostać przy swoim; chyba, że mi ktoś znajdzie, albo znalazł dawno, eliksiralny odpowiednik Avady.

Pomona Sprout (ur. 15 maja 1938) – nauczycielka zielarstwa w Hogwarcie i opiekunka Puchonów. Jej ulubionym uczniem był Neville Longbottom. Była niska i przysadzista. Zawsze nosiła stary, dziurawy kapelusz i miała umazane ziemią ubranie. Za paznokciami miała zawsze warstwę ziemi.

W 2. tomie nauczyła na swojej pierwszej lekcji z drugą klasą, jak przesadzić mandragorę. W pierwszym dniu szkoły musiała też zająć się ranami wierzby bijącej po wypadku latającego samochodu, który uderzył w wierzbę. Tym samochodem lecieli Harry i Ron. To ona wraz z panią Pomfrey uratowała spetryfikowanych uczniów.

W szóstej części książki utrzymywała, żeby Hogwart był otwarty po śmierci Dumbledore'a.

W ostatniej książce goniła Severusa Snape'a wraz z McGonagall i Flitwickiem. Podczas Bitwy o Hogwart użyła magicznych roślin, m.in. Jadowitych Tentakul, Wnykopieniek i mandragor. Gdy skończyła uczyć w Hogwarcie, jej miejsce zajął Neville.

wszystko z Wikipedii

Lawenda (Lavandula L. Sp.Pl.2 1753) - rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych.
Zamieszkuje obszar śródziemnomorski od Wysp Kanaryjskich po Indie. Obejmuje ok. 30 gatunków.
(za Wikipedią)
Lawenda należy do rodziny Labiatae, do której zalicza się liczne zioła aromatyczne: tymianek, oregano, mięta pieprzowa, szałwia i inne

uprawa:
nasiona wysiewa się do doniczek w kwietniu,
na miejsce stałe rozsadę wysadza się w maju,
wymaga stanowisk słonecznych i gleb bogatych w wapno,
na zimę warto okryć przed mrozem,

tutajpoczkategori

Malwa różowa -Alcea rosea L. zwana również malwą ogrodową, prawoślazem wysokim, prawoślazem różowym, malwą czarną, zygmarkiem
jest bezpieczna dla ptaków a najlepiej same kwiaty. Stanowią surowiec zielarski dla ludzi ze względu na zawartość glikozydów. W przypadku glikozydów roślinnych część cukrowa składa się najczęściej z kilku (do 12) cząsteczek cukrów prostych.

Info i zdjęcie ze strony http://pl.wikipedia.org/w...%C3%B3%C5%BCowa

Maciejka czyli Lewkonia długopłatkowa (Matthiola longipetala jako roślina jednoroczna jest bezpieczna dla ptaków.

Roślina lecznicza oraz używka:
o Surowiec zielarski: Nasiona.
o Skład: Nasiona zawierają m.in. 4-8% kofeiny, poza tym teobrominę i teofilinę, około 11% tłuszczu, 3% białek, 9% skrobi, do 50% włóknika.
o Działanie: Guarana działa stymulująco, znosi zmęczenie fizyczne i psychiczne, zwiększa umiejętność koncentracji i zapamiętywania. Działanie guarany można w pewnym uproszczeniu przyrównać do działania kawy. Ponieważ jednak kofeina z guarany nieco wolniej się wchłania z przewodu pokarmowego, to jej działanie utrzymuje się do 6 godzin, a więc ok. 2 godziny dłużej od kawy - jest przy tym jednak łagodniejsze, mniej intensywne. Guarana wykazuje poza tym działanie antyoksydacyjne oraz przeciwbakteryjne. Zmniejsza ryzyko wystąpienia zawałów i udarów. Przyspiesza metabolizm. Oprócz "zwyczajowej" postaci, guarana często sprzedawana jest w przystępniejszych formach - w tabletkach oraz w kapsułkach, których zażywanie pozwala uniknąć jej wyjątkowo gorzkiego smaku.

Nasiona Paullinia cupana stosowane są do wyrobu:

* produktów energetycznych,
* preparatów przeznaczonych do odchudzania,
* piwa guaranowego,
* leków nasercowych.

Źródło Wikipedia

Mamut włochaty, mamut właściwy (†Mammuthus primigenius) - wymarły ssak z rodziny słoniowatych, z rzędu trąbowców. Był jedynym gatunkiem mamuta, który miał gęstą sierść. Wywodził się od wcześniejszego mamuta stepowego (†Mammuthus trogontherii). Pojawił się ok. 750 tysięcy lat temu i szybko rozprzestrzenił w Europie i Azji, potem również w Ameryce Północnej. Nie znaleziono nigdy szczątków tego gatunku na południe od Alp i na Półwyspie Iberyjskim. Na tereny Północnej Ameryki gatunek ten wkroczył stosunkowo późno, zaledwie ok. 100 tysięcy lat temu i zasiedlił jedynie najbardziej na północ wysunięte tereny stepowe.

Mamuty włochate były wyłącznie roślinożerne, żywiły się głównie roślinami stepowymi, przede wszystkim różnymi gatunkami traw. W mniejszym stopniu na ich pożywienie składały się różnego rodzaju zioła, roślinność krzewiasta i drzewiasta, oraz prawdopodobnie także mchy i porosty. Pożywienie zrywały chwytną trąbą i rozcierały je dużymi trzonowcami. Ciosy mamutów osiągały do 5 metrów długości i służyły do odkopywania roślin spod śniegu podczas zimy.

Mamut włochaty osiągał rozmiary lekko przewyższające dzisiejszego słonia indyjskiego (Elephas maximus), który jest jego najbliższym żyjącym krewniakiem. Miał 2,75 do 3,4 m wysokości i 4 do 6 ton wagi [1]. Prawdopodobnie miał system społeczny taki jak u słoni, w stadzie trzon stanowiły samice z młodymi przewodzone przez najstarszą i najbardziej doświadczoną samicę. Młode samce w wieku kilkunastu lat najprawdopodobniej opuszczały rodzinne stado i łączyły się w klany "kawalerów". Stare samce zapewne prowadziły samotniczy tryb życia. Młode cielęta mogły padać ofiarą dużych drapieżników takich jak: wilki, hieny i lwy. Dorosłe okazy zapewne nie miały innych wrogów poza człowiekiem.

Znaleziono bardzo wiele szczątków mamutów włochatych ze śladami użytkowania przez człowieka. Odkryto nawet pozostałości domostw zbudowanych w całości z kości mamucich. Kość mamucia stanowiła materiał do produkcji różnorodnych artefaktów: broni, narzędzi, przedmiotów kultowych. Mamut włochaty był jednym z najczęściej przedstawianych zwierząt w sztuce naskalnej. Gatunek ten przetrwał do końca plejstocenu. W Europie wymarł ok. 13 tysięcy lat temu, na Syberii i w Ameryce Północnej prawdopodobnie ok. 10 tysięcy lat temu. Ostatni przedstawiciele mamuta włochatego zasiedlali Wyspę Wrangla. Był to podgatunek opisany jako Mammuthus primigenius wrangeliensis. Wiek najmłodszych znalezionych szczątków przedstawicieli tego podgatunku szacuje się na ok. 3750 lat.


Niestety wroga propaganda dopadła także wikipedie, ale nie wierzcie im! Mamuty żyją i pewnego dnia upomną się o władzę nad światem! Heil mamutom! Heil największemu z mamutów Mańkowi!

.
Łabędź czarny (Cygnus atratus) - ptak z rodziny kaczkowatych.

Charekterystyka ogólna
Duży łabędź czarny ma długą szyję i jaskrawoczerwony dziób oraz białe lotki, wyraźnie widoczne podczas lotu. Dorosłe młode ptaki są ciemnobrązowe. Najczęściej wydaje trąbiący głos. Tak jak inne blaszkodziobe, łabędzie czarne gubią w czasie pierzenia wszystkie lotki jednocześnie i nie mogą przez około 4-5 tygodni latać.

Wymiary
Długość ciała
110 - 140 cm (mniej więcej połowa przypada na głowę i szyję)
Rozpiętość skrzydeł
160 - 200 cm
Masa ciała
samce do 6 kg, samice do 5 kg

Pokarm
Łabędzie czarne żywią się przede wszystkim pędami i liśćmi roślin wodnych, na lądzie jedzą również trawę i zioła. Dzięki długiej szyi mogą przy przeszukiwaniu dna osiągnąć głębokość do 1 m. lataja 150 km na godz. Osiagaja prędkość od 0 do 100 w 3 sekundy.

Rozród
Lęgi łabędzi czarnych mogą odbywać się prawie we wszystkich porach roku. Przez długi czas przypuszczano, że również łabędzie czarne są monogamiczne. Okazało się jednak, że dookoła pojedynczego gniazda występują różne zgrupowania. Znajdywano nie tylko pary, lecz także pojedyncze samce i samice z jajami, a nawet wyjątkowo dwa samce ze sobą. Gniazda stoją zwykle w wodzie lub jej pobliżu: jako miejsca lęgowe mogą służyć także dość krótko istniejące wody sezonowe. Ptaki dość często tworzą luźniejsze kolonie. Liczba składanych jaj może się znacznie wahać, zwykle wynosi jednak 4-5. Wysiadywanie (wysiadują samce i samice) trwa co najmniej 40 dni. Młode już w pierwszym dniu życia przyjmują pokarm. U samotnych par oboje rodzice troszczą się o potomstwo, w koloniach tworzą się często większe grupy młodych, szczególnie wtedy, gdy pożywienie jest nierównomiernie rozłożone. Po 150-170 dniach młode łabędzie czarne potrafią latać. Dojrzałość płciową uzyskują w wieku około 3 lat.

Środowisko życia
Szeroko rozpowszechniony na każdego rodzaju stojących i wolno płynących wodach śródlądowych, a także w chronionych zatokach morskich i lagunach; często jest również półoswojonym ptakiem parków. Unika wód szybko płynących i na których powstają wysokie fale.

Występowanie
Endemiczny ptak lęgowy Australii; sprowadzony został do Nowej Zelandii, gdzie częściowo jest dziś rozpowszechniony. W 1990 roku jego liczebność szacowało się tam na 60 000 sztuk.


opis zaczerpnięty z Wikipedii