| Witam grupowiczów!
| Czy ktoś wie co to jest to białe mleczko, które wylewa sie po
złamaniu
| łodygi mniszka? Bardzo proszę o szybką odpowiedź.

sok mleczny - wypływa z kanałów mlecznych (tkanka wydzielnicza)
pzdr
michau


Mam jeszcze jedno pytanie: po co jest ten sok mleczny dla rośliny i do czego
używa się go w przemyśle farmaceutycznym?

Pozdrowienia,
Rafał Bednarski

Pomyłkowo, bo się nie znam , zebrałam nie tylko ziele,
ale i kwiaty z mniszka. Mam ich z pół kilo.
Co się robi z takich kwiatów?


Wianuszki :-
Ale poważnie - "Sok mleczny znajduje się we wszystkich częściach rośliny.
Zawiera inulinę (w korzeniu aż 40%), śluz, kauczuk, gorycz, garbniki, olejek
eteryczny, kwas krzemowy i kawowy, witaminy A, B, C, D. Działa jako środek
żółciopędny, pobudzający przemianę materii, przeciwcukrzycowy, odtruwający i
oczyszczający, regulujący krwawienia miesiączkowe. Zwiększa liczbę białych i
czerwnych krwinek we krwi oraz poziom hemoglobiny. Napar może pomóc w
zaparciach. Wstępne badania wskazują na jego działanie przeciwnowotworowe.
Kwiaty są środkiem moczopędnym."

Tylko nie wiem z czego ten napar właściwie :-)

Pozdrawiam,

Livia

Witam na forum Gazety!
To pewnie euforbia milli, czyli wilczomlecz Millego - błędnie zwany pięknym
lub nadobnym. Nie jest kaktusem, ale jednym z tysięcy gatunków należących do
rodzaju wilczomlecz – Euphorbia. Charakterystyczna ich cecha jest biały
mleczny sok wyciekający np. po oderwaniu liścia. Wilczomlecz ten pochodzi z
Madagaskaru j jest jedna z najłatwiejszych euforbii do uprawy. Wyhodowano
setki odmian różniących się kolorem i wielkością przykwiatków (to co widać to
nie płatki kwiatów lecz przykwiatki – przekształcone liście, prawdziwe kwiaty
są w środku i maja zaledwie kilka milimetrów). Roślina te wymaga dużo słońca
i ciepła rośnie dość szybko i aby utrzymała krzaczasty pokrój należy ją ciąć.
Zima gubi część dolnych liści gdyż w jej ojczyźnie jest to oznaka zbliżania
się pory suchej, czyli nadmiar liści won aby ograniczyć parowanie. Rośliny te
dorastają do znacznych rozmiarów – ja sam podarowałem znajomym do oranżerii
wilczomlecza Millego mającego metr szerokości i 1,5 m wysokości.
Pozdrowienia,
Jerzy Woźniak
P.S. Dziś lub jutro wstawię zdjęcia na fotoforum więc potwierdź czy to ta
roślina.

To tak w skrócie z jednej z tłumaczonych lata temu książek.
Skrętnik
Streptocarpus - mieszańce
Pochodzenie: Tropikalna Afryka i Madagaskar

Bardzo dekoracyjnie kwitnie

Rodzina: Ostrojowatych (Gesneriaceae)

Kwiaty: osadzone na długich pędach i zebrane w okazałe kwiatostany;
asymetryczne; białe, różowe, czerwone, fioletowe albo niebieskie,
często z inaczej zabarwiona gardzielą; dekoracyjne skręcone torebki
nasienne (stąd nazwa); wrzesień – maj.

Liście: Podłużne, pomarszczone, pokryte delikatnym kutnerem.

Wygląd: najczęściej rozetowa niska roślina, uprawiane też
odmiany/gatunki posiadające jeden liść.

Stanowisko: Jasne albo półcieniste; przy 15-20°C

Zastosowanie: Do umiarkowanie ciepłych pomieszczeń.

Pielęgnacja: Podlewamy wyłącznie miękką odstała ciepła wodą; podłoże
stale lekko wilgotne; jeśli jest zimno podlewamy oszczędnie; od
marca do sierpnia co tydzień delikatnie nawozimy.

Rozmnażanie: Z sadzonek liściowych (fragmenty liści), lub z nasion.

Uwagi: Sok mleczny z niektórych odmian może powodować stany zapalne
skóry.

Gatunki/Odmiany: grupa odmian 'Domino' ma tylko l do 3 wielkie
liście i są jednak o wiele łatwiejsze w uprawie niż oferowane
jednoliścienne gatunki jak skrętnik Wenlanda (S. wendlandii).
Jurek

Ponieważ to coraz popularniejsze pnącze wstawiam o niej kawałek z
ostatnio tłumaczonej przeze mnie francuskiej książki o roślinach
doniczkowych i tarasowych. A swoja drogą pisałem o niej już ze dwa
razy.
Jurek


Mandevilla spp. (Dipladenia)
Mandewila, chilijski jaśmin, dipladenia

Okazałe, szybko rosnące pnącze z rodziny toinowatych latem może
rosnąc w ogrodzie.

Pochodzenie: tropikalna Ameryka Południowa.

Liście: naprzemianległe, 10-15 cm długości, owalne lub eliptyczne,
skórzaste i błyszczące, osadzone na pnących sie łodygach
zawierających biały mleczny sok.

Kwiaty: trąbkowate, szeroko rozwarte, różowe, czerwone lub białe,
rozwijają się na końcach pędów przez cale lato, zebrane w niewielkie
groniaste kwiatostany.

Stanowisko: widne, ale nie bezpośrednio na słońcu.

Podłoże: podłoże dla pelargonii i ziemia wrzosowa z dodatkiem 10%
przekompostowanego obornika.

Nawożenie: począwszy od maja należy po każdym podlaniu zasilać
roślinę rozcieńczonym (nakrętka na 10 l wody) nawozem dla róż.

Wilgotność powietrza: jeżeli temperatura przekracza 14 °C codziennie
należy zraszać, umieścić doniczkę na warstwie wilgotnego żwiru.
Najlepszy jest elektryczny nawilżacz.

Podlewanie: latem 2-3 razy w tygodniu; zimą w temperaturze 8 i 12 °C
podłoże powinno być prawie suche.

Przesadzanie: co roku na wiosnę do dość głębokiej doniczki (co
najmniej 25 cm).

Szczególne wymagania: dipladenię trudno jest uprawiać w mieszkaniu.
Dobrze rośnie w oranżerii, gdy dodatkowo jest na lato wystawiana do
ogrodu.

Wielkość: 50 cm, jeśli przycina się ją po kwitnieniu. W przeciwnym
wypadku wysokość przekracza 3 m.

Rozmnażanie: na wiosnę przez sadzonkowanie w podgrzewanej mnożarce z
zastosowaniem ukorzeniacza, lub przez odkłady, w ciepłym miejscu..

Długowieczność: 6 miesięcy do 5 lat, jeśli jest odpowiednia
wilgotność, temperatura i oświetlenie.

Szkodniki i choroby: wełnowce pędowe, mączliki i przędziorki.

Gatunki i odmiany: istnieje 120 gatunków. Mandevilla boliviensis, o
niewielkich, pachnących, białych kwiatach. Mandevilla atropurpurea,
o ciemnopurpurowych kwiatach, kwitną rośliny mające powyżej 5 lat.
Mandevilla laxa, o okazałych gronach czysto białych kwiatów.
Mandevilla sanderi o kwiatach różowych.

Rada: Jeśli ma za mało słońca jej pędy sie wyciągają i przestaje
kwitnąć.