1. Grubość ma znaczenie - bardzo gruba jest droższa, bardzo cienka będzie przerastała chwastami. Ale chyba starczy 50g/m2
2. Zależy od użycia. Jeśli planujesz pod krzewami rośliny okrywowe typu fiołek, barwinek, jasnota, to włóknina blokuje im możliwość rozrastania się, bo płożące pędy nie mogą się ukorzeniać (a fiołki rozsiewać). Wówczas stosuje się włókniny rozkładane z czasem przez UV. Chronią młode rośliny przed zarastaniem chwastami, a kiedy one się wzmocnią, włóknina powoli rozpada się.
Natomiast, jeśli ma to być absolutnie czyste miejsce, to trzeba użyć włókniny trwałej i grubej.
3. Minimalna warstwa kory to taka, która zasłoni włókninę. Ale im grubsza warstwa tym trudniej jest wywiewana przez wiatr i przerastana przez chwasty. Natomiast na zbyt grubej warstwie chwasty łatwo się wysiewają. Sądzę, że ok 3-5 cm byłoby optymalne.
4. Przytulić do roślinki. Miejsce nacięcia szybko zarasta chwastami, wybijającymi od spodu, typu perz. Więc wówczas trzeba odgarnąć korę, rozchylić nacięcie, wyrwać chwasta i zasłonić i zasypać.

Najszybciej rozprzestrzeniają się pałki i trzcina czyli te gatunki które może rozsiewać wiatr - zwykle to są rośliny pionierskie w nowych stawach. Wiele roślin wytwarza też owoce, nasiona które są zjadane przez ptactwo i wraz z odchodami rozprzestrzeniane. Nasiona i drobne rośliny typu rzęsa mogą sie tez rozprzestrzeniać na łapach ptactwa wodnego.

Najstarsza roślina świata w łódzkiej palmiarni
Prawie dwumetrowej wysokości najstarszą roślinę świata - wollemię szlachetną - można oglądać w łódzkiej Palmiarni. Według botaników, historia drzewa sięga 200 mln lat.
Wollemia szlachetna była jeszcze do niedawna uznawana za wymarłą. Natknięto się na nią przed laty przypadkiem w australijskich Górach Błękitnych. Botanicy podkreślają, że znalezienie wollemii porównywane jest z "możliwością odkrycia żywego dinozaura".

Jak poinformowano w piątek PAP w palmiarni, na świecie rośnie prawdopodobnie 100 takich drzew. Najstarsze z nich ma 400 lat, a jego korzenie - ponad 1000. Prezentowana w Łodzi roślina to wyhodowana przed sześciu laty sadzonka. Ma dwa metry wysokości, jest drzewem iglastym i ma charakterystyczną "bąbelkową" korę. Jest w stanie przetrwać w temperaturze od minus 5 do plus 45 stopni Celsjusza.


...artykulik pochodzi z onet.pl z dni 24.11.2006 r.


ps. a tak wygląda, zdjęcia w linkach

http://aoki2.si.gunma-u.ac.jp/BotanicalGarden/PICTs/Wollemia-nobilis.jpeg

http://www.conifers.org/ar/wo/wollemia1.jpg

i kilka informacji które o niej znalazłem.

Wollemia szlachetna (Wollemia nobilis) - gatunek drzewa iglastego należącego do rodziny araukariowatych (Araucariaceae), który został odkryty w sierpniu 1994 r. w niedostępnych wąwozach Wollemi National Park (Wollemijskiego Parku Narodowego) w Nowej Południowej Walii, 150 km na północny zachód od Sydney (Australia).

Wollemia jest "żywą skamieliną", znaną tylko ze skamielin sprzed 150 mln lat. Jest to drzewo niezwykle rzadkie - opisano tylko 43 egzemplarze na świecie. Miejsca stanowisk występowania wollemii szlachetnej są utrzymywane w tajemnicy.

Nazwę temu gatunkowi nadano na cześć Wollemijskiego Parku Narodowego (Wollemia) i pracownika służby parkowej Davida Noble'a (nobilis).

Charakterystyka
Drzewo osiąga wiek do 1000 lat.

Pokrój
Drzewo osiągające wysokość 35-40 m, o stożkowatej koronie.
Pień
Średnica pnia do 1 m, kora nietypowa, guzkowata.
Liście
Jasnozielone, płaskie igły, usytuowane w dwóch rzędach.
Nasiona
Rozsiewane przez wiatr.

Podjęto próby rozmnożenia wollemii przy użyciu sadzonek wegetatywnych i kultur tkankowych. Od 2006 r. można kupić 19 - 20 cm sadzonki wollemii rozmnożone w Australii i Anglii.

Chaber bławatek

Chaber bławatek to po łacinie Centaurea cyanus. Należy do rodziny astrowatych. Jest w zasadzie chwastem. Występuje dziko na obszarze Europy i Azji. Oprócz tego, że jest rośliną leczniczą ma również walory dekoracyjne. Błękitne kwiaty chabrów stosowane są przy wielu kompozycjach florystycznych. Chabry w naturze rozsiewają się samoistnie. Nasiona przenoszone są przez wiatr, ptaki, mrówki. Dla celów przemysłowych chabry są uprawiane.

Kwiaty chabrów zawierają związki takie jak cychoryna, centauryna, sole mineralne, flawonoidy, antocyjanidyny. Kwiaty chabrów zbierane są w słoneczne dni. Płatki delikatnie wyrywane są z koszyczków i szybko suszone. Tylko nieodbarwione kwiaty zachowują swoje właściwości lecznicze. Chabry wykazują działanie przeciwzapalne, moczopędne oraz żółciopędne. . Bardzo częśto stosowane są przy opatrywaniu ran, które nie chce się goić. Chabry ze względu na swoje działanie moczopędne stosowane są przy chorobach nerek. Napary z chabrów stosowane są również w zapaleniu spojówek. Chabrowe płukanki używane są w leczeniu łupieżu, a także grzybic skóry głowy.

Napary z chabrów doskonałe są do przemywania oczu. Mają działanie antybakteryjne. Likwidują pieczenie oczu spowodowane intensywnym promieniowaniem (np. telewizyjnym, komputerowym).

Napar z chabrów
Przygotować 4 łyżki suszonych płatków chabrowych, 3 łyżki świetlika, 2 łyżki rumianku. Zioła dokładnie wymieszać. Dwie łyżki kompozycji ziołowej zalać 1 szklanką wrzącej wody. Przykryć napar. Pozostawić na 15. Po tym czasie napar odkryć i odczekać kolejny kwadrans. Przecedzić. Waciki namoczyć w naparze. Przykładać kilka razy dziennie do oczu, pozostawiając je na nich kilka minut.

Przesyłam Państwu wykaz pojęć, które winniście Państwo umieć
zdefiniować oraz zagadnienia (do wyboru) do przygotowania na egzamin.

Proszę uczyć się z notatek z wykładów lub z podręcznika: J. Kornaś, A.
Medwecka-Kornaś"Geografia roślin", PWN.
Szczerze odradzam informacje z internetu - zawierają błędy!

DEFINICJE
Zbiorowisko roślinne, zespół roślinny, formacja roślinna, flora,
roślinność, zasięg geograficzny, granica zasięgu, zasada aktualizmu,
endemit, prawo tolerancji ekologicznej, krok biologiczny, granice
obsiewu, synantropizacja szaty roślinnej.

ZAGADNIENIA DO EGZAMINU
1. Kierunki badawcze geografii roślin.
2. Formy życiowe roślin.
3. Pojawy fenologiczne (wg Szafera)
4. Czynniki środowiska wpływające na rozmieszczenie roślin na Ziemi
(rodzaje czynników, wpływ bezpośredni i pośredni).

5. Wpływ promieniowania słonecznego na rośliny (właściwości światła,
tolerancja na warunki świetlne, fotoperiodyzm).
6. Wpływ temperatury na życie roślin (wymagania termiczne roślin)

7. Rola wiatru w życiu roślin (wpływ pośredni i bezpośredni).
8. Wpływ opadów na życie roślin (postaci opadów, zabezpieczenia roślin
przed utratą wody).
9. Przyczyny i skutki (pozytywne i negatywne) pożarów.
10. Antagonistyczne czynniki biotyczne wpływające na zasięgi roślin
(konkurencja, żerowania (w tym obrona przed zjedzeniem), owadożerność, pasożytnictwo).
11. Oddziaływania mutualistyczne wpływające na zasięgi roślin
(symbioza, zapylanie kwiatów, rozsiewanie diaspor).
12. Ekspansywność roślin (strategie rozrodcze (r i K, transport
diaspor a wielkość zasięgów).
13. Formacje roślinne: Wilgotny las równikowy
14. „ Pozostałe formacje leśne.
15. „ Formacje trawiaste i sawanny
16. „ Formacje pustynne i tundra.
17. Piętrowy układ roślinności.
18. Metody wyznaczania zasięgów (rodzaje map).
19. Struktura zasięgów (zwarte, luźne, ciągłe, rozerwane).
20. Wielkość zasięgów (endemity i rośliny pospolite).
21. Metody bezpośrednie stosowane w fitogeografii historycznej
(analiza szczątków makroskopowych, analiza pyłkowa, analiza okrzemkowa).
22. Datowanie szczątków roślinnych (dendrochronologia, inne metody
– umieć wymienić)
23. Odtwarzanie dawnych warunków środowiska.
24. Zlodowacenia plejstoceńskie (przyczyny,wielkość, glacjały i interglacjały).
25. Ostoje roślinności w okresie zlodowaceń plejstoceńskich.

26. Synantropizacja szaty roślinnej (elementy składowe procesów
synantropizacyjnych, przyczyny ginięcia gatunków).
27. Antropogeniczne przemiany zbiorowisk roślinnych:
- Zanikanie pierwotnych zbiorowisk roślinnych.
- Wtórne rozprzestrzenianie się zbiorowisk naturalnych.
- Powstawanie zbiorowisk antropogenicznych, zanikanie zbiorowisk segetalnych.
Pozdrawiam, A. Sutkowska

Grzybnia rośnie pod całym lasem, a może nawet pod całym Prawiekiem. Tworzy w ziemi pod miękkim poszyciem, pod trawą i kamieniami plątaninę cienkich niteczek, sznurków i kłębków, którymi omotuje wszystko. Nici grzybni mają potężną siłę i wciskają się między każdą grudkę ziemi, oplatają korzenie drzew i przytrzymują wielkie głazy w ich nieskończenie powolnym ruchu naprzód. Grzybnia podobna jest pleśni - biała, delikatna, zimna - księżycowa podziemna koronka, wilgotne mereżki plechy, śliskie pępowiny świata. przerasta łąki i wędruje pod drogami ludzi, wspina się na mury ich domów, a czasem w przypływach mocy niezauważenie atakuje ich ciała.

Grzybnia nie jest rośliną, ani zwierzęciem. Nie potrafi czerpać siły ze słońca, bo jej natura obca jest słońcu. Nie ciągnie jej do ciepłego i żywego bo jej natura nie jest ani ciepła ani żywa. Grzybnia żyje dzięki temu, że wysysa resztki soków z tego, co umiera, co się rozkłada i wsiąka w ziemię. Grzybnia jest życiem śmierci, życiem rozkładu, życiem tego to umarło.

Cały rok grzybnia rodzi swoje zimne i wilgotne dzieci, lecz te, które przychodzą na świat latem i jesienią, są najpiękniejsze. Przy ludzkich drogach wyrastają twardzioszki na cienkich nóżkach, w trawach bielą się bliskie doskonałości purchawki i tęgoskóry, a maślaki i żagwie biorą w posiadanie ułomne drzewa. Las pełen jest żółtych kurek, oliwkowych gołąbków i zamszowych borowików.

Grzybnia nie dzieli i nie wyróżnia swoich dzieci, wszystkie obdarza siłą wzrostu i potęgą rozsiewania zarodników. Jednym daje zapach, innym zdolność ukrywania się przed okiem ludzi, jeszcze inne mają kształty, które zapierają dech.

Głęboko pod ziemią, w samym środku Wodenicy, tętni wielki biały splątany kłąb plechy, który jest sercem grzybni. Stąd grzybnia rozpościera się na wszystkie strony świata. Las jest tutaj ciemny i wilgotny. Wybujałe jeżyny wiążą pnie drzew. Wszystko porasta bujny mech. Ludzie instynktownie omijają Wodenicę, chociaż nie wiedzą, że tu, pod spodem, żyje serce grzybni.

Ze wszystkich ludzi tylko Ruta o tym wie. Domyśliła się tego po najpiękniejszych muchomorach, które rosną tutaj co roku. Muchomory są strażnikami grzybni. Ruta kładzie się na ziemi między nimi i ogląda od spodu ich spienione, śnieżnobiałe halki.

Ruta usłyszała kiedyś życie grzybni. Był to podziemny szelest, który brzmiał niczym głuche westchnienie, a potem słychać było delikatne potrzaskiwanie grudek ziemi, kiedy przepychała się między nimi nitka plechy. Ruta usłyszała uderzenie serca grzybni, które następuje raz na osiemdziesiąt ludzkich lat.

Od tej pory przychodzi w to wilgotne miejsce na Wodenicy i zawsze kładzie się na mokrym mchu. Kiedy leży dłużej, zaczyna czuć grzybnię jeszcze inaczej - Grzybnia bowiem spowalnia czas. Ruta zapada w sen-nie-sen i widzi wszystko w zupełnie odmienny sposób. Widzi pojedyncze podmuchy wiatru, pełen powolnej gracji lot owadów, płynne ruchy mrówek, cząsteczki światła, które osiadają na powierzchni liści. Wszystkie wysokie dźwięki - trele ptaków, piski zwierząt - zmieniają się w buczenia i dudnienia, i suną tuż przy ziemi, jak mgła. Rucie wydaje się, że leży tak godzinami, choć minęła ledwie chwila. Tak grzybnia bierze w posiadanie czas.