FIGA JADALNA Ficus carica





Drzewo lub krzew dorastający do 9 m wysokości,z rejonu Morza Śródziemnego uprawiane głównie jako roslina doniczkowa,tarasowa.
Jednak w cieplejszych rejonach kraju ,przy odpowiednim zabezpieczeniu może być uprawiana w gruncie.Znosi mrozy do -15*C a w przypadku przemarźnięcia łatywo odbija od części od korzenia.

Jako roślina doniczkowa wymaga nasłonecznionego miejsca od wiosny do jesieni, obfitego podlewania gliniastego podłoża i nawożenia . Szybko osiąga duże rozmiary, więc musi być co roku przesadzana.
Zimą często tracici liście.
Jako roślina tarasowa może być wyniesiona na zewnątrz po ustapieniu przymrozków gdzie powinna pozostać do póżnej jesieni.
Zimę figa powinna spędzić w pomieszczeniu niekoniecznie widnym,zabezpieczonym przed mrozem, ok.5 *C ,podlewana sporadycznie i niewiele.
Wiosną (III)należy przenieść ją do cieplejszego pomieszczenia i wznowić podlewanie.
Uprawę gruntową zaleca się w najcieplejszych rejonach kraju w miejscach zacisznych i słonecznych i dokładnie zabezpieczoną przed mrozem.
Kwitnienie i owocowanie mozna stymulować ograniczeniem wzrostu korzeni.
Rozmnaża się z sadzonek zdrewniałych,zielnych i przez odkłady-wiosną.

Macie jakieś rośliny doniczkowe? Pochwalcie się swoimi pupilami..
Ja mam tylko jednego kaktusa.
Dlatego że kaktusa można zapomnieć podlać,jeszcze nie usechł..

Podoba mi się na przykład - Fikus beniamina



Figowiec benjamina (Ficus benjamina L.) – gatunek rośliny z rodziny morwowatych. Występuje naturalnie od południa Azji po północną Australię. Jest oficjalnym drzewem miasta Bangkok w Tajlandii. W Polsce jest często uprawiany jako doniczkowa roślina ozdobna.

Charakterystyka
Pokrój
W swoim naturalnym środowisku drzewo osiągające wysokość do 30 m. Ma delikatne, zwieszające się w dół gałęzie.
Liście
Eliptyczne, ostro zakończone, żywozielone, skórzaste, błyszczące, zwisające w dół. Istnieją odmiany o jasnozielonych liściach z białym obrzeżeniem.

Zastosowanie
Roślina ozdobna – jako roślina doniczkowa jest warta uprawy ze względu na drzewkowaty pokrój, przewieszające się gałązki, małe, spiczasto zakończone liście. W starszym wieku zajmuje dużo miejsca.
Sposób uprawy:
Podłoże: żyzna i przepuszczalna gleba.
Oświetlenie: jasne, należy chronić przed bezpośrednim słońcem.
Temperatura i wilgotność: umiarkowana do wysokiej.
Nawożenie: co 2 tygodnie. Zimą okazjonalnie.
Podlewanie: kiedy przeschnie powierzchnia podłoża. W niższych temperaturach należy zredukować podlewanie. Zimą należy zraszać liście.
Rozmnażanie: przez sadzonki wierzchołkowe. Ponieważ roślina zawiera sok mleczny, który hamuje wytwarzanie korzeni, należy sadzonkę przez kilkanaście minut trzymać w wodzie, aż sok zaschnie na końcu pędu, wówczas należy go usunąć.

Właściwości:
Usuwa z pomieszczeń szkodliwy formaldehyd z szybkością 9 µg/

Suszone figi Owoc figowca pospolitego był znany i ceniony za właściwości lecznicze w starożytnych społeczeństwach basenu Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Obecnie uprawia się wiele gatunków drzewa figowego o owocach w kolorach, zielonym, żółtym lub fioletowym. Świeże, w pełni dojrzałe owoce są bardzo smaczne, chociaż przeważnie są one przetwarzane a zwłaszcza suszone.

Suszone pająki (Araneida) stawonogi z rzędu zaliczanego do gromady pajęczaków. Posiadają wyraźnie wyodrębniony głowo tułów i odwłok, połączone ze sobą pierwszym segmentem odwłoka, tzw. łącznikiem. Wszystkie pająki posiadają jad wydzielany przez gruczoł jadowy umieszczony w głowo tułowiu. Ujście gruczołu jadowego mieści się w pazurkach stanowiących zakończenie szczęko czułków. Nogogłaszczki pająków są pięcioczłonowe, na ostatnim członie u samców znajduje się narząd kopulacyjny o złożonej budowie. Pająki nie przeobrażają się, wzrost następuje w toku kolejnych wylinek. Cechą charakterystyczną pająków są kądziołki przędnie, wydzielające substancję krzepnącą w zetknięciu z powietrzem, służącą do budowy pajęczyny, a także warstwy ochronnej (kokonu), gniazda, kryjówki - niektóre gatunki pająków używają nici pajęczyny do przemieszczania się (babie lato). Pająki prowadzą drapieżny tryb życia, polują głównie na owady, najwięksi przedstawiciele pająków atakują również drobne kręgowce. Ze względu na sposób polowania wyróżnia się pająki: sieciowe, czatujące, biegające i skaczące. W Polsce występuje ok. 720 gatunków pająków spośród ok. 30 tys., rozprzestrzenionych na całej kuli ziemskiej.

Ślaz (Malva) Rodzaj z rodziny ślazowatych (Malvaceae), liczący 30 gatunków z obszarów umiarkowanych półkuli północnej, w Polsce występuje kilka gatunków, przeważnie roślin ruderalnych. Ze względu na znaczne ilości śluzów w zielu, ślazy są cennymi roślinami leczniczymi (m.in. działają wykrztuśnie). Najpospolitszym gatunkiem polskim jest Ślaz dziki (Malva sylvestris), Pokładająca się roślina o fioletowych kwiatach i nerkowatych liściach.

Śledziona szczura Wykorzystywana najczęściej do wzmocnienia działania eliksiru, usuwająca szkodliwe substancje z niektórych roślin.

Śluz gumochłona Oba końce gumochłona wyglądają identycznie i wydobywa się z nich śluz, który się czasami wykorzystuje do zagęszczania eliksirów. Najchętniej je sałatę, ale może się żywić praktycznie każdą rośliną. Wielu czarodziejów ma je, jako roślinki doniczkowe czy zwierzątka domowe.

Tojad Żółty (Aconitum) rodzaj z rodziny jaskrowatych ok. 300 gatunków roślin zielnych występujących na półkuli północnej. Kwiaty o bardzo charakterystycznej budowie, grzbiecistce, górna działka okwiatu wykształcona w postaci hełmu, wewnątrz którego znajdują się miodniki. Kwiaty barwne, niekiedy bardzo efektowne, zebrane w gęste kwiatostany, niektóre gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne. Tojady zawierają silnie trujący alkaloid, akonitynę, stosowany w lecznictwie. Uzyskiwana z Tojadu akonityna i wyciągi z korzenia zastosowane na skórę i śluzówki wywołują mrowienie i pieczenie a ostatecznie znieczulenie. Podane doustnie w bardzo niskich dawkach działają Przeciwgorączkowo, zwalniają akcję serca. Preparaty z bulw stosowane są jako leki w chorobach przeziębieniowych przebiegających z gorączką, jako lek o działaniu immunomodulującym (normalizujący zaburzoną funkcję układu immunologicznego), w preparatach homeopatycznych. Nalewki z bulw i akonityna używane są zewnętrznie jako leki przeciwbólowe w neuralgiach.

Werbena (Verbena) rodzaj z rodziny werbenowatych (Verbenaceae), ok. 230 gatunków roślin zielnych lub pół krzewów, pochodzących głównie z obszarów tropikalnych i subtropikalnych Ameryki Południowej. Dzięki pięknym, barwnym kwiatom kilka gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne. Najczęściej spotykana jest werbena żyłkowana (Verbena venosa) z południowej Brazylii i Argentyny, o baldaszkowatych, różnobarwnych kwiatostanach, stosowana jako roślina rabatowa, oraz werbena ogrodowa (Verbena hybrida), używana w lecznictwie.

Woda Woda, H2O, tlenek wodoru, bezbarwna ciecz (w grubych warstwach niebieskozielona), pozbawiona zapachu i smaku. Temperatura topnienia 0°C (może być przechłodzona do temperatury -46°C), temperatura wrzenia 100°C, temperatura krytyczna 374°C, ciepło topnienia (0°C) 6,01 kJ/mol, ciepło parowania (25°C) 44,01 kJ/mol, stała ebuliometryczna 0,512 K-kg/mol, stała kriometryczna 1,86 K-kg/mol, gęstość 1g/cm3, lepkość (20°C) 1,0-10-3 Pa-s, napięcie powierzchniowe (20°C) 72,75 J/m2, przewodnictwo właściwe (18°C) 4,2-10-8 --1cm-1, względna przenikalność elektryczna (20°C) 80,20, moment dipolowy 1,84 D, współczynnik załamania światła (589,0 nm) 1,33.

Żabi skrzek - otoczone galaretowatą masą jaja żab składane w wodzie. Służy tez do zagęszczania eliksirów.

Ten okropny fikus

"Czy mogę mieć w domu kwiaty doniczkowe?" - to pytanie często zadają lekarzom pacjenci z alergią, zwłaszcza ci, którzy są uczuleni na pyłki roślin.

Najprostsza odpowiedź - tak, byle nie za dużo. Rozsądną liczbą wydaje się być nie więcej niż 4-6 doniczek na pomieszczenie. Dlaczego można? Przede wszystkim dlatego, że dosyć rzadko spotykamy się z alergią powodowaną przez rośliny hodowane w mieszkaniach. Wynika to z faktu, że znaczną ich liczbę stanowią gatunki, które mają ozdobne liście - wśród nich jest niewiele szkodliwych dla alergika.

Rośliny kwitnące, hodowane w doniczkach, zostały wybrane ze względu na urodę kwiatów, które są zwykle bardzo efektowne - barwne i duże. Może to trochę smutne, ale kwiaty są kolorowe i pachnące wcale nie po to, by nas cieszyć swą urodą, a po to by przywabiać zapylające je owady... Ale, na szczęście dla nas, dzięki temu rzadko uczulają. Wytwarzane przez nie ziarna pyłku są zwykle duże i ciężkie, a ponadto lepkie lub pokryte różnymi kolczastymi wyrostkami, które mają za zadanie zwiększyć szansę przyczepienia się do ciała owada.

Te nieliczne, duże i ciężkie pyłki nie tak łatwo trafiają do naszych nosów. Najbardziej uczulają pyłki roślin o kwiatach mało efektownych, zapylanych przez wiatr (np. traw, niektórych drzew i "chwastów"). Dla zwiększenia szansy napotkania kwiatu żeńskiego wytwarzają one olbrzymie ilości bardzo drobnego, łatwo unoszącego się w powietrzu pyłku. Rośliny wiatropylne rzadko są hodowane w doniczkach. Po drugie - dlaczego dopuszczalne jest tylko kilka roślin w pomieszczeniu? Otóż nagromadzenie dużej liczby doniczek z kwiatami powoduje znaczne podwyższenie wilgotności mieszkania.

Musimy sobie uświadomić, że niemal 100% wody jaką podlewamy, a zwłaszcza spryskujemy nasze rośliny, odparowuje - bądź bezpośrednio z doniczki lub podstawki, bądź z powierzchni liści w procesie transpiracji. Jeśli roślin jest dużo, to mogą być potrzebne nawet 1-2 litry wody do podlania wszystkich roślin - cała ta woda dostanie się do powietrza w tym pomieszczeniu. Dokonajmy prostych przeliczeń - jeśli to pomieszczenie ma ok. 50 m3, to, zakładając trzykrotną wymianę powietrza w ciągu doby, spowodujemy podniesienie wilgotności bezwzględnej powietrza o 7-13 g H20/m3. A pamiętamy, że roztocze wymagają wilgotności co najmniej 7 g H20/m3...

Efektem takiego nagromadzenia roślin jest więc ułatwiony rozwój roztoczy w mieszkaniu i wzrost ekspozycji na ich alergeny. Istnieje też ryzyko rozwoju pleśni (Trichoderma sp.) w ziemi doniczkowej lub nawet na powierzchniach doniczek - zwłaszcza porowatych, z surowej ceramiki. Szczególnie ziemie obfitujące w resztki organiczne (ziemia kompostowa, torfowa czy z dodatkiem kory drzew) mogą łatwo przerastać pleśniami, często są to pleśnie z rodzajów Aspergillus i Mucor . W podłożu ubogim w związki organiczne - ze znaczną przewagą piachu lub żwiru (jak w podłożu do uprawy kaktusów i innych sukulentów) ryzyko rozwoju pleśni jest małe.

Podobnie jest w przypadku uprawy hydroponicznej. Jest jeszcze jeden rodzaj zagrożenia - pacjenci o nim zwykle nie wiedzą - niektóre gatunki roślin mogą powodować rozwój uczulenia nie bezpośrednio, a przez alergeny, jakie dostają się do kurzu z powierzchni ich liści. Taką rośliną jest dość popularny figowiec beniamiński (Ficus benjamina).Ci, którzy mają w domu "beniamina" doskonale wiedzą, że po złamaniu pędu lub liścia wycieka z rośliny mleczny sok, który okazuje się być bogatym źródłem alergenów o budowie zbliżonej do cząsteczki lateksu.

Uczulenia na lateks są dość częste. Cząsteczki soku tego figowca - bardzo drobne, niewidoczne gołym okiem wydostają się na powierzchnię liści i wraz z kurzem krążą po całym mieszkaniu. Osoby mające kontakt z tym kurzem mogą się uczulić. Istnieje ryzyko, że w identyczny sposób mogą uczulać także inne gatunki fikusów, a w uprawie doniczkowej jest ich około 10 (w ogóle ok. 600).

W taki sam sposób może uczulać uprawiana w mieszkaniu kawa (Coffea), a być może także inne rośliny. Są też inne zagrożenia, ale o mniejszej randze - niektórzy pacjenci źle reagują na olejki wytwarzane przez rośliny, np. pelargonie czy prymulki. Niektóre rośliny mają własności toksyczne, jak choćby demonizowana w straszliwych anegdotach Diffenbachia. Reasumując - chory z alergią może mieć w domu kilka roślin, w miarę możliwości nie kwitnących i nie fikusów, a najlepiej jeśli są to kaktusy (lub inne sukulenty) albo rośliny w uprawie hydroponicznej.

Dr n. med. Henryk Mazurek