polećcie domowe kwiaty dla mnie
proszę. Hodowałam kalanchoe mix i kwiatka, nie mam pojęcia jak się nazywał.
Zaraziły się jakimiś robakami przyniesionymi z kolejnym kalanchoe i musiałam
wszystko wyrzucić bo zaczęły usychać. Chciałabym rośliny, które zbyt szybko
się nie rozrastają(oszczędność miejsca), mają drobne listki(takie lubię), mogą
stać w półcieniu, wytrzymają raz, dwa razy w roku przez 2 tygodnie bez
podlewania... Nie muszą puszczać kwiatów. Mam od kilku lat roślinę, nazywam ją
"trawa" bo tak wygląda, jest właściwie niezniszczalna ale niezbyt mi się
wizualnie podoba. Czy ktoś mnie chociaż naprowadzi jakie rośliny u mnie w domu
się nie zmarnują?

Nie mam balkonu - czego bardzo żałuję.
Nie mam ogrodu - jak wyżej.
Zazdroszczę tym, którzy posiadają wyżej wymienione dobra!
Mam doniczki! I okno od ściany do ściany - 4 metry z "hakiem". A teraz dodatkowo mam problem: kupiłam kłącze gloriosy, bo bardzo podobają mi się jej kwiaty (cięte, w kwiaciarniach), i dopiero po zakupie zaczęłam szukać informacji. (W sklepie zapewniono mnie tylko, że to roślina również domowa, doniczkowa). Informacji (również w sieci) bardzo niewiele i to sprzeczne: sadzić na głębokość 2 - 2,5 cm; sadzić na głębokość 5 - 8 cm. Żeby wsadzić na głębokość 5 - 8 cm. to chyba nie doniczka potrzebna, ale wiadro??? Przecież ziemia musi być też pod kłączem, a nie tylko nad nim? Dodatkowo kłącze ma długość ok. 10 cm., a wg jednej z informacji czubek z kiełkiem ma być na środku domiczki! Półcień - okno słoneczne. Żadnej informacji o rodzaju ziemi.Ciekawe do ilu metrów osiąga pęd (płożący?, zwisający?, pnący się?) I gdzie ja to ustawię??? Ostanio policzyłąm swoje doniczki i nie zgadniecie ile ich jest!!! Sama sobie nie wierzyłam i policzyłąm ponownie! Okno i jego okolice obstawione przez 81 (osiemndziesiąt jeden) doniczek, a w pewnej oddali jeszcze dodatkowych 21. Gloriosa już kiełkuje! Jak sądzicie - będzie mi kwitła?

Araucaria araucana (Araukaria chilijska) rodz. Araucariaceae
ang. Monkey puzzle tree, niem. Chilenische Schmucktanne
wysokość: 40 m, pora kwitnienia: -
Synonimy:
łac. A.imbricata, niem. Andentanne, pol. Igława, Małpi gaj,
Opis:
pochodzenie: Chile, Argentyna;
opis: wieczniezielone, długowieczne drzewo iglaste o niezwykłym wyglądzie; pokrój na początku nieregularny, młodego drzewa w miarę regularnie stożkowaty, starsze drzewa tracą niższe pędy; w naturalnym środowisku dorasta do 15-25 (40) m wysokości, do 1-1,5 m średnicy; korona wybitnie luźna i przejrzysta;
liście: łuskowate, skórzaste, kłujące w dotyku, bardzo długo utrzymujące się na gałązkach, jajowato-lancetowate, błyszczące z obu stron, jasnozielone, 3-5 cm długości na 0,8-2,5 cm szerokości; na powierzchnii wzdłużne linie, aparaty szparkowe po obu stronach liścia; liście utrzymują się nawet do 15 lat!; ułożone promieniście (naokoło) wokół pędu;
pędy: lekko zwisające, ale z podnoszącymi się końcami (stąd "małpi ogon"), w okółkach po 5, ułożone poziomo, dość luźno, okryte igłami; kora szarobrązowa, ożywicowana, gładka, z bliznami po odpadniętych pędach;
kwiaty: drzewo jedno- lub dwupienne; szyszki męskie albo zgrupowane po kilka albo pojedynczo, wyprostowane, żółto-brązowe, 7-15 cm długości do 5 cm szerokości; dojrzewają długo, 2-3 lata; szyszki żeńskie bardziej okrągłe, ciemnobrązowe, dojrzewają długo, 2-3 lata, 10-18 cm długości, 8-15 cm średnicy; dojrzałe opadają; łuski z trójkątnym i podwiniętym wierzchołkiem;
kwitnienie: w naszym klimacie zwykle nie kwitnie;
nasiona: jasnobrązowe do pomarańczowawych, trójkątne, 2,5-4 cm długości o 0,7-1,5 cm szerokości; orzeszek z dwma małymi skrzydełkami; jadalne, oleiste;
wymagania: ziemia przepuszczalna, od piaszczystej po glniastą, wymaga regularnego podlewania i pełnego słońca; w uprawie domowej: latem wystawiać na powietrze do półcienia lub wkopywać doniczkę w podłoże, podlewać regularnie; zimę roślina powinna spędzić w temperaturze 6-8 st.C, przy badzo ograniczonym podlewaniu, ale w widnym miejscu;
mrozoodporność: wytrzymuje teoretycznie temperaturę do -15 st.C; w Polsce można próbować uprawy w gruncie w najbardziej sprzyjających mikroklimatach (miasta, Pomorze Zachodnie, Ziemia Lubuska), ale generalnie jest to roślina do uprawy pojemnikowej w pomieszczeniach;
rozmnażanie: z nasion; z sadzonek - z wierzchołkowych otrzymuje się rośliny rosnące drzewiasto, z bocznych - krzewiasto;
zastosowanie: duże hole, oranżerie;
varia: okaz dla wytrwałych i cierpliwych kolekcjonerów;
w naturalnych środowiskach pod ochroną;

Wrotycz Pospolity
Tanacetum vulgare
Surowce lecznicze
Zastosowanie
Występowanie i uprawa
Składniki
Dawkowanie
Zbiór i konserwacja
Kombinacje ziół
Woreczki na ćmy
Bukiety

Znany pod łacińską nazwą jako Tanacetum vulgare L., wrotycz pospolity
charakteryzuje się długą historią swojego użycia w medycynie ludowej. To silnie
aromatycznie zioło, które osiąga wyskość około 90cm, pochodzi z Europy. Jest
również kultywowane w Ameryce Północnej.

Suszone liście i kwiaty wrotycza pospolitego znalazły zastosowanie w różnego
rodzaju herbatkach i naparach. Wrotycz pospolity dzięki swoim właściwościom
przeciwrobacznym jest stosowany w celu pozbycia się robaków z organizmu.
Wrotycz pospolity działa jako tonik, jest środkiem pobudzającym i wywołującym
miesiączkę. Zioło to stosuje się jako przyprawę do ciast i budyniów (jadanych
zwłaszcza podczas Swiąt Wielkanocnych). Wrotycz pospolity zyskał reputację jako
środek odstraszający owady, szczególnie muchy.

Swieże zioło wrotycza pospolitego produkuje od 0.12% do 0.18% olejku lotnego,
który jest niezmiernie zróżnicowany w swojej chemicznej kompozycji. Naukowcy
podają, że istnieje liczba chemicznych ras (gatunków) wrotycza pospolitego,
która uwiecznia swój własny, zróżnicowany skład olejku, po prostu tak, jak inne
rośliny, np.kwiaty uwieczniają swój kolor. Zgodzono się, że fizjologiczne
działania przypisane temu ziołu pochodzą głównie z thujone. Należy przy tym
wspomnieć, że niektóre olejki wrotycza pospolitego pozbawione są całkowicie
thujone, a niektóre zawierają go aż 95%. Skład chemiczny jest uwarunkowany
przez genetyczną budowę rośliny, a nie przez wpływ czynników środowiska.
Ponadto, thujone jest stosunkowo toksycznym związkiem, zdolnym aby wywołac
zarówno konwulsje, jak i psychiczne skutki u ludzi. Istnieją bardziej
efektywne, i co za tym idzie bardziej bezpieczne lekarstwa niż wrotycz
pospolity na pozbycie się i walkę z robakami w organiźmie. W samej rzeczy,
odkad istnieją na rynku bardziej efektywne metody na odstraszanie owadów, nie
ma powodu, aby używac tego zioła na wszystko. Chociaż należy zauważyć, że
wrotycz pospolity jest używany do produkcji niektórych napojów alkoholowych,
np. Chartreuse, ale jako wyrób końcowy musi być pozbawiony owego związku
chemicznego jakim jest thujone.

Wrotycz pospolity wytrzymuje przymrozki i chłodne dni. Jego atrakcyjne, żółte
kwiaty są wyjątkowo długotrwałe, zarówno w czasie kwitnięcia, jak również
ususzone. Suszony wrotycz pospolity nadaje się do bukietów ziołowych. Zółte
kwiaty długo utrzymują swój żołtawo-złoty kolor. Wrotycz pospolity potrafi
rosnąć w jednym miejscu przez dziesiątki lat.

Wrotycz pospolity dzięki swojemu silnemu zapachowi stał się naturalnym środkiem
odstraszającym owady. W wieku średnim suszony wrotycz pospolity był rozkładany
na podłogach w celu odstraszenia owadów. Gospodynie domowe wieszały wrotycz
pospolity w domach, wkładały go między pościel, nacierały mięso, żeby
odstraszyć muchy, wszy, oraz inne robactwo. W ostatnich czasach zioło to było
używane na ćmy oraz odstraszało pchły.

Wrotycz pospolity to również długa historia jego użycia jako zioło lecznicze i
używane w kuchni. W Anglii, liście były używane do przyprawiania małych
ciasteczek jedzonych podczas postu - ich gorzki smak symbolizował cierepienia
Chrystusa. Herbata zrobiona z liści wrotycza pospolitego była używana w czasie
przeziębienia, bólu brzucha, na robaki. Ludowi uzdrowiciele robili maści z
liści, które były przykładane na rany i siniaki.

SUROWCE LECZNICZE
Cześci nadziemne.

ZASTOSOWANIE
W przeszłości wrotycz pospolity był stosowany jako środek wiatropędny. Dzięki
tej właściwości pomagał w trawieniu. W dzisiejszych czasach, w związku z
możliwością toksyczną, wrotycz pospolity nie jest zbyt często używany. Kiedy
zioło to jest używane, jego głównym zadaniem jest pozbycie sie robaków z
oraganizmu oraz pomoc w wywołaniu krwawienia miesiączkowego. Wrotycz pospolity
może być zastosowany zewnętrznie do walki ze świerzbem, pchłami oraz wszami.
Ale nawet zewnętrzne zastosowanie tego zioła niesie ze sobą ryzyko
toksyczności,dlatego ostrożność powinna być zachowana.

WYSTĘPOWANIE I UPRAWA
Wrotycz pospolity znajdziemy w umiarkowanych strefach półkuli północnej. Zioło
to rośnie w bliskiej odległości od wody, wzdłuż poboczy, na otwartych
przestrzeniach. Kwiaty są zbierane w lecie. Wrotycz pospolity to roślina
wieloletnia. Rozmnaża się z nasion lub z podziału. Potrafi się sama rozsiewać,
dlatego wymaga kontroli, żeby nie stała się chwastem. Wrotycz pospolity należy
sadzić w pełnym słońcu lub w półcieniu, robiąc odstępy co najmniej 1.2m.
Wrotycz pospolity nie jest wymagający co do gleby (średniej klasy gleba).

SKŁADNIKI
Wrotycz pospolity zawiera olejki lotne (thujone) oraz gorzkie glikozydy,
terpenoidy, flawonoidy, garbnik.

DAWKOWANIE
Napar: zalać szklanką gotującej się wody 1 łyżeczkę suszonych kwiatów i
zostawić na 10 - 15 minut. Napar powinien być pity dwa razy dziennie.
Nalewka: brać 1 - 2ml nalewki 3 razy dziennie.

ZBIÓR I KONSERWACJA
Liście i kwiaty wrotycza pospolitego są zbierane w czasie kwitnienia rośliny
pomiędzy czerwcem a wrześniem.

KOMBINACJE ZIÓŁ
W celu pozbycia się robaków z organizmu, wrotycz pospolity może być używany
razem z bylicą piołunem, wiatropędnym ziołem takim jak rumianek, czy łącznie z
przeczyszczającym senesem wąskolistnym.

WORECZKI Z WROTYCZEM POSPOLITYM NA ĆMY
3 szklanki suszonej bylicy Bożego drzewka (Artemisia abrotanum)
2 szklanki suszonego tymianku
2 szklanki suszonych liści wrotycza pospolitego
1/3 szklanki mielonych goździków
Zgnieść wszystkie składniki w misce, następnie rozdzielić w równych proporcjach
do małych, muślinowych woreczków. Zawiązać woreczki ściśle i umieścić w szafie
między ubraniami.

BUKIETY Z WROTYCZA POSPOLITEGO
Bukiet z liści zioła powieszony w pokoju jest tradycyjnym sposobem na
odstraszanie much.