F. Forsyth - akta Odessy - o organizacji pomagającym byłym esesmanom w cieczce przed wymiarem sprawiedliwości.Fikcja.


K.Moczarski- rozmowy z katem -uwielbiam tą książkę -to analiza hitlerowskiego generała który zlikwidował getto w Krakowie oczami żołnierza Ak.Akcja rozgrywa się w celi warszawskiego więzienia.
Moczarski jest torturowany w tym czasie, ale w książce nie ma o tym słowa.Cała uwaga jest skupiona na generale-jego opowieści ,przeżyciach.

J.Nowak Jeziorański- kurier z Warszawy -niesamowita opowieść o słynnym kurierze który przenosił meldunki do Londynu,historia jest taka że ja osobiście wymiękam,książka jest świetnie napisana ,nadawała by się na pierwszorzędny film akcji.

Grudziński-inny świat - o rosyjskich łagrach jak to czytałam to w życiu mi nie smakowało tak jedzenie zwłaszcza chleb B)

Orwell- rok 1984- opowieśc o komunizmie, utopia, z tego wzieli Wielkiego Brata.Ta ksiązka ma klimat przesycony strachem,ciągłym poczuciem zagrożenia.


Lubię jeszcze Szklarskiego, przygody Tomka wciągająca seria super przygody zwłaszcza częśc Tajemnicza wyprawa Tomka.

Tomasz Jasiński, ur. 12.9.1797 Baranów, zm. 12.1.1862. Syn Rocha. Pochodzenie mieszczańskie. Ochrzczony w wyznaniu rzymskokatolickim, po odbyciu nowicjatu w Łukowie, seminarium pijarskiego w Warszawie i Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego, przeszedł na prawosławie a potem został sekularyzowany w r. 1833. Nauczyciel języka łacińskiego w kilku szkołach: 1825-26 Szkoła Wojewódzka w Warszawie, 1826-28 Szkoła Wojewódzka w Radomiu, 1828-31 Szkoła Wydziałowa w Łowiczu, 1831-32 Szkoła Wydziałowa w Wieluniu, 1836-40 Szkoła Obwodowa w Łowiczu, 1840-43 Szkoła Obwodowa w Łęczycy, 1843-62 Szkoła Powiatowa w Sieradzu. Żona Prakseda Kremer (rz-kat.) (1-v. ??) z którą miał dwoje dzieci: Stefana i Melanię. Żona z poprzedniego małżeństwa miała 3 dzieci.
Bibliografia (spis)
Massalski A., Nauczyciele szkół średnich... za:
- Gerber . Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-31, Słownik Biograficzny - błędne utożsamienie z J. Jasińskim
- Shiller J., Portret zbiorowy nauczycieli warszawskich publicznych szkół średnich 1795-1862
- Wołczuk J., Rosja i Rosjanie w szkołach Królestwa Polskiego 1833-62
- Nekrologi "Kuriera Warszawskiego" 1821-39 oprac. A.T.Tyszka
- Walka caratu ze szkołą polską w Królestwie Polskim w latach 1831-70, pod red. K. Poznańskiego
- Gazeta Polska 1862
- Rocznik Instytutów Religijnych i Edukacyjnych w Królestwie Polskim
- AP Łódź
- Formularze personalne szkół

" />Europa Wschodnia

11 października 1939 r.
- W Warszawie ukazał się pierwszy numer "Nowego Kuriera Warszawskiego", gazety niemieckiej wydawanej w języku polskim.

11 października 1941 r.
- Marszałek Żukow został oficjalnie mianowany dowódcą Frontu Zachodniego, któremu podporządkowano jednostki rozformowanego Frontu Odwodowego.
- Rosyjskie oddziały 1 Korpusu Piechoty Gwardii zatrzymały a następnie wyparły z rejonu Mcenska niemieckie oddziały pancerne.
- Rozpoczęło się tworzenie radzieckiej 5 armii pod dowództwem gen. Goworowa, która miała za zadanie bronić kierunku mażajskiego na przedpolach Moskwy. W jej skład weszły 32 DP i 18 i 19 BgPanc.

11 października 1943 r.
- Polska 1 DP LWP zluzowała radzieckie oddziały 42 DP i przygotowała pozycje wyjściowe do natarcia.

Europa Zachodnia

11 października 1939 r.
- Edouard Daladier odrzucił propozycje pokojowe Adolfa Hitlera.

Europa Południowa

11 października 1942 r.
- Heinrich Himmler przyleciał do Rzymu z wizytą do Mussoliniego. Jego zadaniem było sprawdzić stan zdrowia Duce oraz wybadanie nastrojów w państwie.

Pacyfik/Azja

11 października 1942 r.
- Bitwa koło przylądka Esperance. Po ostrzeżeniu przez australijskich strażników wybrzeża amerykanie postanowili zastawić pułapkę na japoński "Tokijski ekspres" zaopatrujący wojska na Guadalcanal. Amerykański zespół w składzie: 5 krążowników i 5 niszczycieli pod dowództwem kontradmirała Normana Scotta, zaczaił się na japoński konwój w składzie: 2 transportowce i 6 niszczycieli transportowych oraz 3 krążowniki i 2 niszczyciele jako eskorta, koło przylądka Esperance na północnym skraju Guadalcanal. Przewaga liczebna i element zaskoczenia dały amerykanom pierwsze w tej wojnie zwycięstwo w nocnej bitwie morskiej. Japończycy stracili krążownik i niszczyciel, a 2 krążowniki zostały uszkodzone. Amerykanie stracili 1 niszczyciel oraz 2 krążowniki i 2 niszczyciele zostały uszkodzone. Japoński konwój został rozproszony, a część okrętów wioząca posiłki zatopiona lub uszkodzona.

11 października 1943 r.
- Japońskie samoloty zatopiły w cieśninie La Perouse amerykański okręt podwodny "Wahoo".

11 października 1944 r.
- Kierownictwo wojskowe Japonii przygotowały szereg planów operacji "Sho-Go" (Zwycięstwo), czyli fanatycznej obrony wysp macierzystych. Plany te zakładały obronę do ostatniego mężczyzny, kobiety i dziecka, do ostatniego naboju.

No, nie przesadzajmy, Struph-Wojtkiewicz był polskim oficerem liniowym, potem oficerem prasowym II korpusu, potem pisarzem zawodowym i dziennikarzem. Nie pamiętam dokładnie, w którym roku wrócił z emigracji, ale może nas jeszcze zdziwić, do jakich źródeł brytyjskich lub innych mógł mieć dostęp, jako oficer prasowy IIKP jeszcze w trakcie wojny lub tuż po niej. Nawet jak pisał ku pokrzepieniu serc, a nie był powieściopisarzem, to korzystał z takich źródeł, które wtedy były dostępne i ich zastosowanie wtedy było jedynym wyjściem. Czepianie się go po 50 latach, że dziś wiemy, że wydarzenia miały nieco inny przebieg - to jest przesada, bo wszystkie książki historyczne dot. XX wieku po tylu latach stają się nieaktualne i niepełne wobec nowych źródeł, odkryć i ujawnień. "Alarmu dla Gdyni" nie czytałem, ale na przykład "Korsarze Wilhelma II" były kiedyś w siermiężnym PRL-u jedynym oddechem, jedyną książeczką w której można było poczytać o wojnie podwodnej w trakcie I wojny światowej i była to rzecz, na ówczesne czasy zadowalająco udokumentowana. Nie widzę powodu, aby odsądzać od czci i wiary Wojtkiewicza lub Pertka, tylko z tego powodu, że pisali wiele lat temu, nie mając tych możliwości, które są dziś. Ja tylko chcę spróbować zweryfikować, na ile się da powód zatopienia U-133, bo jest to jedna z nielicznych spraw, w którą mogli być zaangażowani Polacy.
Ponadto, jak się okazuje, dane niemieckie wcale nie grzeszą jasnością i pewnością. Nadal nie wiem, skąd pochodzi informacja o wejściu na własną zagrodę minową, czy byli świadkowie tego faktu? Czy tak napisano, bo nic innego mądrego nie można było wymyślić? To, co jest pewne - opisałem - jest wrak i pozycja.
No i na zakończenie, do poszukiwań dodatkowo skłania mnie fakt, że porządna niemiecka strona o ubootwaffe, przytacza jako "mit" (akcja U-133 na rzece Colorado) jakieś skończone pierdoły wzięte pewno z literatury przygodowej lub komiksowej, pierdoły dodam, które nie mają najmniejszej szansy mieć coś wspólnego z rzeczywistością, bez podania źródeł zresztą. Natomiast przemilcza całkiem realistyczny "mit o Szajnowiczu", niesprawdzony i niezweryfikowany wprawdzie w nowszych czasach, ale pochodzący z polskiej porządnej literatury popularnonaukowej, uprawdopodobniony choćby zestawem najwyższych odznaczeń brytyjskich dla Szajnowicza i zapomóg finansowych dla jego rodziny. Takich rzeczy Brytyjczycy "za friko" nie dawali, więc sobie pomyślałem, że ciekawe będzie dla nas nieco poszperać w tej kwestii. Zapraszam więc uprzejmie chętnych do wspólnych poszukiwań, których plan nakreśliłem powyżej...

P.S. Zajrzałem do wikipedii i przytaczam jego skróconą biografię (która prywatnie mnie powala):
Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (ur. 21 czerwca 1898 r. w Warszawie - zm. 3 października 1986 r. w Warszawie) - polski poeta, prozaik, tłumacz literatury rosyjskiej i radzieckiej. Władający językiem rosyjskim, francuskim i angielskim. Studiował na Politechnice Warszawskiej i Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1917-18 jako podoficer służył w I Korpusie Polskim w Rosji w pułku Ułanów Krechowieckich, zaś w latach 1918-21 w Wojsku Polskim, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie zweryfikowany jako oficer rezerwy w stopniu porucznika kawalerii. W 1921 r. ogłosił tom poezji "Płonę i blednę". W latach 1922-37 był redaktorem dziennika "Kurier Warszawski, zaś w latach 1938-39 - dziennika "Polska Zbrojna". Zainteresowany motoryzacją, lotnictwem i sprawami morskimi.
Kampania wrześniowa 1939
Zmobilizowany do Oddziału II Sztabu WP. Przeszedł 18 września granicę polsko-rumuńską w Zaleszczykach, przez Bukareszt przedostał się drogą przez Włochy do Francji. We Francji 1939-1940 dowódca kompanii w Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, później oficer prasowy.
W Wielkiej Brytanii 1940-1941
W latach 1939-45 pełnił funkcję oficera oświatowy i prasowego
W Armii Polskiej na wschodzie 1941-1942
W latach 1941-42 był oficerem prasowym Armii Polskiej w ZSRR. Skłócony z oficerami swoim prosowieckim nastawieniem wraca do Londynu, unikając sądu wojennego w Armii Andersa.
W Wielkiej Brytanii 1942-1945
Szef korespondentów wojennych i Kwatery Prasowej Naczelnego Dowództwa. Redaktor w Ministerstwie Informacji i Propagandy.
W 1945 r. powrócił do Polski. W latach 1946-48 - był redaktorem naczelnym dziennika "Wieczór Warszawy".