ale po co te wszytkie akcje i spekulacje, zamiast szukac bzdetów w internecie wez sie jeden z drugim poucz i napewno lepiej na tym wyjdziesz. takie tematy rozsyłane mejlami sa zwykle wyssane z paluszka.
Ja moge powiedziec ze mam wujka w oke kraków i podał mi ze na podstawie bedzie taki temat: "Romantyczna koncepcja poety jako przywodcy narodu.Zinterpretuj podany fragment,odwolując,sie do swojej wiedzy o Konradzie bohaterze III cz.Dziadow Adama Mickiewicza"
i jakbym zaczal go rozsyłac mailami to pewnie niedługo by wszyscy mówili ze maja taki wlasnie przeciek :kwasny:
Ten post był edytowany przez sz3lo dnia: 03 Maj 2006 - 11:53

"Romantyczna koncepcja poety jako przywodcy narodu.Zinterpretuj podany fragment,odwolując,sie do swojej wiedzy o Konradzie bohaterze III cz.Dziadow Adama Mickiewicza"

O kurde... prawie taki sam temat jak moja ustna z polaka :E

Przygotowanie:
Karpaty, chata Twardowskiego, noc 31 grudnia 1799 roku. Spotkanie diabłów i czarownic. Z kotła wyłaniają się stwarzani przez Szatana przywódcy przyszłego powstania: J. Chłopicki, A. J. Czartoryski, J. Z. Skrzynecki, J. U. Niemcewicz, J. Lelewel, J. Krukowiecki. Scena kończy się pojawieniem aniołów, przepędzających moce piekielne.

Prolog:
Trzy osoby wypowiadają się na temat roli poezji w życiu narodu. Pierwsza osoba prezentuje poezję mesjanistyczną, druga - krytykuje ją. Trzecia osoba przepędza pozostałe, zapowiadając poezję, która porwie do działania:
"Dajcie mi proch zamknięty w narodowej urnie,
Z prochu lud wskrzeszę, stawiam na mogił koturnie,
I mam aktorów wyższych o całe mogiły."

Pierwsza osoba bywa utożsamiana z A.Mickiewiczem, druga z J.Słowackim.

Winkelrydyzm i Polemika z Mickiewiczem:
Winkelriedyzm - romantyczny nurt ideowy, powstały po nazwisku Arnolda Winkelrieda - legendarnego bohatera, który w roku 1386 w bitwie pod Sempach poprowadził wojska szwajcarskie do boju przeciwko Austriakom, poświęcając własne życie - skierował na swoje piersi kopie nieprzyjaciela, tworząc w ten sposób wyłom w szeregach wroga, i przyczyniając się do zwycięstwa. Temu bohaterskiemu czynowi miał towarzyszyć słynny okrzyk: "Droga dla Wolności!"
Czyn ten przechowywany był i podawany przez wieki w przekazach ustnych i legendach, czy pieśniach ludowych. Legenda stała się inspiracją dla wielu pisarzy i poetów. Szczególną wagę dla Polski miała inspiracja Kordiana i słynne hasło wykrzyczane przez głównego bohatera na szczycie Mont Blanc: Polska Winkelriedem Narodów, będące polemiką J. Słowackiego z mesjanizmem rozpropagowanym przez zwaśnionego w poglądach z poetą A. Mickiewiczem, stawiającym w owym czasie hasło Polska Chrystusem Narodów.
Winkelriedyzm romantyczny kwestionował cierpienie i bierną mękę mesjanizmu, akcentował również sens walki czynnej, aktywnego działania, które co prawda jako intryga szatana zakończyło się klęską. Idea ta miała również tłumaczyć upadek powstania listopadowego. Koncepcja ta zakładała, że Polska jest Winkelriedem narodów Europy, natomiast Kordian planując zabicie cara chciał być Winkelriedem dla Polaków i przyjąć cierpienie na siebie za miliony rodaków.

Wizje Kordiana:
Akt III Scena V
W nocy Kordian stoi na warcie w komnacie Zamku Królewskiego. Zmierza do komnaty cara, aby zrealizować swój zamiar. Na drodze staja mu Strach i Imaginacja. Podsuwają mu rozmaite wizje. W pierwszej sali Kordian widzi postać kobiety w wianku i w szacie ozdobionej gwiazdami. Kordian krzyczy "Jezus Maryja!". Wizja znika, a Kordian przechodzi do następnej sali. Tutaj dostrzega koronę leżącą na trójnogu. Z korony leje się krew. Wyciera ją klęczące na podłodze Widmo. Słowa Widma są jakby echem argumentów Prezesa - zabójstwo cara to jedna z wielu zbrodni wpisujących się w ciąg walki o tron. Zbrodni nie da się potem zmyć - Kordian jednak mówi, że można ja zmyć krwią (zapewne krwią niesłusznie zabitych Polaków). Przechodzi do następnej komnaty. Strach i Imaginacja ukazują mu tu drzewa o kwiatach i liściach z ludzkich uszu i języków. Przez okna Kordian dostrzega orszak trupów, zmierzających z katedry do zamku. Są to trupy pochowanych w katedrze dawnych królów Polski. Niosą trumny i gromnice. Z komnaty cara wychodzi diabeł - mówi, że prawie zadusił cara, a powstrzymało go to, że dostrzegł w nim podobieństwo do swojego ojca... Przez okno komnaty wchodzi kat - wysłany przez trupy królów, by wykonać wyrok na carze. Kordian krzyczy "Jezus Maryja!" - trupy i trumny znikają. Pomimo wszystkich przeszkód, staje już w drzwiach komnaty cara i zamierza go zabić. W tej chwili odzywa się dzwon na jutrznię. Kordian po raz trzeci woła "Jezus Maryja!" i pada zemdlony.

Kłótnia Księcia Konstantego z Carem
W Zamku Królewskim Car rozmawia ze swoim bratem, Wielkim Księciem Konstantym. Konstanty jest oburzony, że car kazał rozstrzelać Kordiana, i żąda jego ułaskawienia. Car chłodno odmawia. Wielki Książę posuwa się do gróźb - przypomina carowi, że wielu jego poprzedników (także ojciec) zginęło zamordowanych. Oskarża cara, że sam brał udział w spisku na życie ojca. Konstanty grozi, że ujawni jego zbrodnie. Car nie pozostaje mu dłużny - przypomina sprawę młodej Angielki, która została przez Konstantego podstępnie zwabiona, a następnie zgwałcona i zamordowana. Wielki Książę jest o krok od zabicia cara - ten jednak wykorzystuje jego chwilę wahania i błyskawicznie zyskuje nad nim przewagę. Konstanty oddaje carowi szpadę. Z dobrze wykalkulowaną łaskawością car zwraca mu ją, a wraz z nią daje ułaskawienie Kordiana. Wielki Książę składa hołd bratu, a potem w pośpiechu wysyła oficera, aby zatrzymał egzekucję.


Źródła:
Kordian - Opracowanie
Kordian - Plan Wydarzeń + Opis

Tylko ludzie,bez przesady, nie przepisu7jcie całego modelu dokładnie...


MODELE ROZWINIĘCIA TEMATU I SCHEMATY PUNKTOWANIA
Temat 1:. Romantyczna koncepcja poety jako przywódcy narodu.
Zinterpretuj podany fragment, odwołując się do swojej wiedzy o Konradzie – bohaterze
III cz. Dziadów Adama Mickiewicza
V. ROZWINIĘCIE TEMATU (można uzyskać maksymalnie 25 punktów)
Interpretacja fragmentu
Bohater sceny – Konrad:
29. bojownik o sprawę narodową, 1
30. więzień oskarżony w procesie filomatów i filaretów, 1
31. romantyczny poeta (bohater romantyczny). 1
Określenie sytuacji:
32. improwizacja (spontaniczny akt twórczy), 1
33. rozmowa z Bogiem (pozorność dialogu – milczący adresat), 1
34. forma apostrofy („O Ty!”). 1
Portret Konrada jako poety i przywódcy:
35. podkreślanie dystansu wobec Stwórcy („o którym mówią”), 1
36. dostrzeżenie ironii, 1
37. samotność poczucie niezrozumienia przez ludzi, 1
38. porównywanie własnej potęgi twórczej z boską, („widzisz
jaka ma potęga!”), 1
39. deklaracja miłości do całego narodu („ja kocham cały naród”), 1
40. poszukiwanie sposobu na pomoc narodowi („nie mam sposobu
i tu przyszedłem go dociec”), 1
41. zdefiniowanie istoty postawy prometejskiej, 1
20
42. deklaracja nieograniczonych możliwości twórczych – poczucie dumy, 1
43. pogarda wobec świata („gardzę budową, którą gmin światem zowie”), 1
44. żądanie władzy nad ludzkimi duszami od Boga („daj mi rząd dusz!”), 1
45. utożsamienie się z losem narodu („ja i ojczyzna to jedno”), 1
46. koncepcja cierpienia jako nieodłącznego elementu miłości do ojczyzny. 1
Interpretacja fragmentu w kontekście całości utworu:
47. kontekst autobiograficzny: Konrad jest więźniem oskarżonym w procesie
filomatów i filaretów (podobnie jak Mickiewicz), 1
48. metamorfoza romantycznego kochanka z IV cz. „Dziadów” w bojownika
o sprawę narodową w cz. III. 1
Konrad jako romantyczny poeta-indywidualista:
49. nieśmiertelność Boga tożsama z nieśmiertelnością poezji Konrada, 1
50. pogarda wobec innych twórców, nieuznawanie żadnych autorytetów, 1
51. nazywanie siebie „najbardziej czującym na ziemskim padole” (romantyczna
wrażliwość). 1
Konrad jako przywódca:
52. zarzut wobec Boga o złe urządzenie świata – romantyczny bunt 1
53. przypisywanie Bogu mądrości, zarzut braku miłości do ludzi, 1
54. przekonanie o posiadanym talencie przywódczym, 1
55. projekcja władzy Konrada jako despoty, 1
56. klęska jego koncepcji. 1
Wnioski:
57.
! pełne podsumowanie (jest to poeta – indywidualista na czele zbiorowości –
konflikt romantyczny, powodem skrajnego buntu Konrada jest miłość do
ojczyzny; w imię tej miłości bohater wyrzeka się szczęścia osobistego; od
czynu nie jest go w stanie odwieść nawet świadomość potępienia); 4
! częściowe podsumowanie (wskazanie, że powodem buntu Konrada – poety
jest miłość do ojczyzny oraz podkreślenie indywidualizmu bohatera), (2)
! próba podsumowania (dostrzeżenie indywidualizmu lub patriotyzmu bohatera
(poety romantycznego). (1)
VI. KOMPOZYCJA
- podporządkowana zamysłowi funkcjonalnemu wobec tematu, spójna
wewnętrznie, przejrzysta i logiczna; pełna konsekwencja w układzie
graficznym, 5 p.
- uporządkowana wobec przyjętego kryterium, spójna; graficzne wyodrębnienie
głównych części, 3 p.
- wskazująca na podjęcie próby uporządkowania myśli, na ogół spójna. 1 p.
VII. STYL
- jasny, żywy, swobodny, zgodny z zastosowaną formą wypowiedzi;
urozmaicona leksyka, 5 p.
- zgodny z zastosowaną formą wypowiedzi, na ogół jasny; wystarczająca
leksyka, 3 p.
- na ogół komunikatywny, dopuszczalne schematy językowe. 1 p.
VIII. JĘZYK
- język w całej pracy komunikatywny, poprawna, urozmaicona składnia,
poprawne: słownictwo, frazeologia, fleksja, interpunkcja i ortografia, 15 p.
21
- język w całej pracy komunikatywny, poprawne: składnia, słownictwo,
frazeologia i fleksja, w większości poprawne ortografia (naruszenie normy w
zakresie błędów drugorzędnych) i interpunkcja, 12 p.
- język w całej pracy komunikatywny, poprawna fleksja, w większości
poprawne składnia, słownictwo, frazeologia, ortografia (sporadyczne błędy
różnego stopnia) i interpunkcja, 9 p.
- język w całej pracy komunikatywny mimo błędów składniowych,
leksykalnych (słownictwo i frazeologia), fleksyjnych, ortograficznych
(różnego stopnia) i interpunkcyjnych, 5 p.
- język w pracy komunikatywny mimo błędów fleksyjnych, licznych błędów
składniowych, leksykalnych, ortograficznych (różnego stopnia) i
interpunkcyjnych. 2 p. var _r = document.referrer ? encodeURIComponent(document.referrer) : ''; var _w = encodeURIComponent(document.location.href); var _e = document.inputEncoding ? document.inputEncoding : document.charset; document.write('');