wypracowanie
Czy ktoś mógłby spojrzeć na t wypracowanie i powiedziec co o nim
sądzi ewentualnie poprawić lub dopisac czego jego zdaniem brakuje.
z góry dziękuję:)



Podane fragmenty pochodzą z utworu Stanisława Wyspiańskiego Pt”
Wesele” . Zawierają stosunek bohaterów do najniższej warstwy
społecznej – chłopów.
Jedną z ukazanych postaci jest Pan Młody. To typowy
przykład ”chłopomana” – inteligenta, który ożenił się z chłopka, ale
nie rozumie chłopskich obyczajów i tradycji. Bohater naiwnie
zachwyca się urodą wiejskiego krajobrazu.

„Tak to czuję, tak to słyszę
i ten spokój, i tę ciszę,
sady, strzechy, łąki, gaje,
orki, żniwa, słoty, maje.”

Wielokolorowymi ubraniami chłopów, nawet ich fizjologią i siłą
fizyczna.

„teraz patrzę się i patrzę
w ten lud krasy, kolorowy,
taki rześki, taki zdrowy –
choćby szorstki, choć surowy.”
Nawet brak higieny traktuje jako objaw zdrowia, twierdzi, że od
kiedy przyjął sposób życia chłopów, czuje się lepiej. W wypowiedzi
Pana Młodego w ostatnim z fragmentów możemy odczytać porywczość
chłopów, które może stać się zagrożeniem dla chłopów. Odpowiedź
Gospodarza nie jest zaprzeczeniem tego twierdzenia. Ukazuje on
obraz chłopów, jako ludzi skłonnych do popełniania niecnych czynów
w imię wyższych racji. Nie bez przyczyny pada tu rok 1846. Gospodarz
wspomina krwawe wydarzenie „rzezi galicyjskiej”.
Drugą z przedstawionych postaci jest Poeta. W przeciwieństwie do
Pana Młodego z dystansem odnosi się do ludomani. W jego wypowiedzi
widoczne jest znudzenie życiem i typowa dla tej epoki postawa
dekadencka. Patrzy on na świat przez pryzmat literatury, chciałby
wykreować rzeczywistość i siebie według artystycznych wizji. W
rozmowie z Gospodarzem ujawnia swe wewnętrzne problemy, rozterki,
marzenia. Poeta śni o wielkości, sile potędze. W drugim z
fragmentów twierdzi , że inteligencja ma świadomość wyjątkowości
sytuacji i spotkania się z chłopami. Zauważa, że stosunek
inteligencji do chłopów jest tylko pozorny, który wynika z ogłady
towarzyskiej. Jego zdaniem nikt z klasy wyższej nie traktuje chłopów
jak równych sobie. Inteligencja bawi się wiejskim folklorem, jak też
również ulega czarowi chłopomaństwa – czyli modzie objawiającej się
zachwytem dla chłopów i ich życia.
Ostatnią z przestawionych postaci reprezentuje Gospodarz. Moim
zdaniem jest on kluczową postacią dla całej historii. Łączy on
inteligencję z chłopstwem, ponieważ mimo tego, że wywodzi się z
miasta, mieszka na wsi. Jest patriotą tęskniącym za wielką
Polską .To właśnie w najniższej warstwie społecznej widzi te
pozytywne cechy, którymi byli obdarzeni Piastowie. Tęskni on za
dawną , rycerską, świętą polską, ale przed zwątpieniem i
dekadentyzmem chroni go wiara w lud.

„A bo chłop i ma coś z Piasta,
coś z tych królów Piastów – wiele!”

Dostrzega wysiłek jaki oni wkładają w swoją pracę. Uważa, że to co
robią to coś świętego, godnego.

„Kiedy sieje, orze, miele,
taka godność, takie wzięcie;”

Docenia również ich życie sakralne. Twierdzi, że są ludźmi
prawdziwie wierzącymi.

„A jak modli się w kościele,
taka godność, to przejęcie;”

Zachwyca się życiem chłopów i darzy ich ogromną sympatią. Podkreśla
ich zapał, waleczność.

„(…) chłop potęgą jest i basta”

Wyspiańskiego nie można nazwać chłopomanem, gdyż w „Weselu”
ukazuje zarówno pozytywne jak i negatywne cechy chłopów. Najniższa
warstwa społeczna to najzdrowsza część społeczeństwa polskiego. To
ona pielęgnuje narodowe tradycje i zdaje sobie sprawę ze swej siły
i możliwości. Twardo stąpa po ziemi, podczas, gdy inteligencja czeka
na cud, ona czekają na przywódcę, który poprowadzi ją w walce o
wolność Polski. Wadami chłopów, które ukazał Wyspiański, są:
pijaństwo, awanturnictwo, zazdrość o bogactwo. Wadą też może być ich
wielki zapał, ponieważ wykorzystany bez konkretnego planu może
wywołać niepożądane skutki. Nie jest to powiedziane wprost, ale
można też wyczuć niezrozumienie i potępienie dla rabacji i
służalstwa wobec Austriaków
Podsumowując należy stwierdzić iż obraz przedstawiony przez
inteligencję nie jest jednoznaczny. Jednocześnie zachwycają się
kolorowym, polskim folklorem w ten sposób nie oceniając chłopów
realnie. Niechęć do siebie inteligencji i chłopów ma podłoże
historyczne, chodzi tu nie tylko o rzeź galicyjską, ale także wyzysk
chłopów w okresie pańszczyzny. Bez zmiany nastawienia do siebie, nie
ma szans na wspólne działanie .Różnica między tymi dwoma stanami
wskazuję na klęskę w dążeniu odzyskania upragnionej wolności.